سهامداران نهادی به دو گروه کلی دسته بندی می شوند، سهامداران نهادی کوتاه مدت و سهامداران نهادی بلند مدت. مطابق با ادبیات موضوع ، سهامدارن نهادی کوتاه مدت به دلیل تمرکز افراطی و بیش از اندازه بر روی عایدات جاری می توانند موجب ایجاد محرک های مختلف برای مدیران شرکتها جهت انجام مدیریت سود فزآینده درآمد شرکت ها برای بهتر نشان دادن وضعیت جاری گردند. در مقابل سهامدارن نهادی بلند مدت دارای افق بلند مدت سرمایه گذاری هستند و به ارزش ذاتی سهام در مقابل عایدات جاری توجه دارند، به بیان دیگر این گروه از سهامدارن نهادی بیشتر نگران چشم انداز بلند مدت شرکت هستند و به همین دلیل دارای انگیزه های زیادی برای حضور در فعالیت های حاکمیت شرکتی و نظارت بر شرکت ها هستند، لذا مانع از انجام مدیریت سود فزآینده درآمد شرکت ها توسط مدیران می گردند. هدف این تحقیق ارایه شواهدی در رابطه با نقش هر دو گروه سهامداران نهادی در برابر مدیریت سود فزآینده درآمد شرکتها در بورس اوراق بهادار تهران است. این تحقیق در حیطه تحقیقات توصیفی پس رویدادی بوده و بررسی فرضیه های تحقیق به کمک تجزیه و تحلیل رگرسیون و به روش داده های تابلویی، از طریق ترکیب داده های سری زمانی و مقطعی و با استفاده از اطلاعات 165 شرکت در دوره زمانی 1386-1382 ( جمعا 825 سال-شرکت) انجام شده است. نتایج این تحقیق مطابق با انتظارات اولیه می باشد که نشان می دهد سهامداران نهادی کوتاه مدت تاثیری مثبت و معنادار و سهامداران نهادی بلند مدت تاثیری منفی و معنادار بر مدیریت سود فزآینده درآمد شرکت ها دارند