کیتوسان پلی ساکاریدی طبیعی، حاوی واحد های تکراری ?( 1-4) گلوکزآمین می باشد. گروه های آمین نوع اول در ساختار کیتوسان، خواص ویژه ای دارند که کیتوسان را برای استفاده در کاربردهای دارویی بسیار مفید کرده اند. پلیمر های تخریب پذیر زیستی از جمله کیتوسان شدیدا در کاربرد های زیست دارویی همانند : پوشش زخم، پوست مصنوعی و سیستم های رسانش دارو استفاده می شوند. کیتوسان در ph های بالای 6 حلالیت کمی در آب از خود نشان می دهد. این ویژگی مانع از افزایش اثر در مکان های جذب دارو می شود. بنابراین اصلاحات شیمیایی متفاوتی روی کیتوسان، برای تغییر دادن این ویژگی نامطلوب اعمال شده است از آن جمله به سنتز تری متیل کیتوسان کلراید و سوکسینیل کیتوسان می توان اشاره کرد. در این پروژه ریز ذرات کیتوسان اصلاح شده با استفاده از شبکه ای کردن کیتوسان با سیتریک اسید و سپس عامل دار کردن ذرات تهیه شده با پروپان سولتون سنتز شد. ریز ذرات کیتوسان اصلاح شده به عنوان سیستم های ذره ای رهایش انسولین مورد استفاده قرار گرفتند. مراحل و نحوه تهیه این هیدروژل در شکل زیر آورده شده است. بررسی های میزان تورم ریز ذرات کیتوسان اصلاح شده در phهای مختلف ( 3، 6 و 9) در دماهای اتاق، 37 درجه سانتی گراد و 60 درجه سانتی گراد انجام شد. رهایش انسولین از ریز ذرات در بافر فسفات سالین مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان تورم ریز ذرات با افزایش غلظت پروپان سولتون مورد استفاده، ph و دما افزایش یافت. اما با افزایش غلظت سیتریک اسید میزان تورم کاهش می یافت. رهایش انسولین از ریزات ذرات در مدت طولانی(در حدود 40 ساعت) و با مکانیسم فیکین منحرف شده انجام شد.