در دهه های اخیر فاصله کشورهای توسعه یافته صنعتی با کشورهای در حال توسعه در زمینه های صنعتی و تکنولوژیکی از جمله بیوتکنولوژی پزشکی با سرعتی بیش از قبل فزونی یافته و وابستگی غیر قابل انکاری را به وجود آورده است و انتقال تکنولوژی به عنوان یک استراتژی برونگرا برای دستیابی به توسعه اقتصادی در اکثر کشورهای درحال توسعه دنبال می شود. اما در این خصوص توجه به این نکته ضروریست که استفاده از الگوی انتقال تکنولوژی برای کسب تکنولوژی های جدید بدون داشتن علم و تخصص آن نه تنها باعث پیشرفت و پرکردن خلاء تکنولوژی نخواهد شد چه بسا موجب صرف هزینه، زمان و نیروی انسانی نیز خواهد شد. این تحقیق بررسی فرآیند انتقال تکنولوژی در حوزه بیوتکنولوژی پزشکی(داروهای بیوتکنولوژی، واکسن ها و کیت های تشخیص طبی) است و هدف آن تعیین این موضوع است که موسسات و شرکت های خصوصی و دولتی مرتبط با بیوتکنولوژی پزشکی تا چه اندازه فرآیند انتقال کامل بیوتکنولوژی پزشکی را طی کرده اند. و با توجه به روش های اتخاذ شده برای انتقال تکنولوژی در حوزه بیوتکنولوژی پزشکی روش های ارجح برای این کار کدام است.در این تحقیق برای پاسخ گویی به سئوالات فوق ابتدا پروژه های انتقال تکنولوژی همچنین شیوه های انتقال تکنولوژی شناسایی شده و سپس میزان انجام(موفقیت) مراحل شش گانه انتقال تکنولوژی، گزینش، انطباق، جذب، کاربرد، توسعه و اشاعه در هر پروژه مورد بررسی قرار گرفته و از این طریق میزان موفقیت هریک از روش های اتخاذ شده برای انتقال تکنولوژی مشخص شده است و در پایان با استفاده از روش ahp شیوه های استفاده شده برای انتقال تکنولوژی در حوزه بیوتکنولوژی پزشکی رتبه بندی شده اند. در انتها با توجه به نتایج بدست آمده و نیز رتبه بندی انجام گرفته پیشنهاداتی برای رفع نقاط ضعف در فرآیند انتقال تکنولوژی و نیز پیشنهاداتی برای اتخاذ شیوه های مناسب انتقال تکنولوژی در حوزه بیو تکنولوژی پزشکی مطرح شده است.