مطالعات تناسب اراضی ، مقایسه خصوصیات اراضی و خصوصیات اقلیمی با نیازهای تیپ های بهره وری از اراضی ، در اراضی کشاورزی و انتخاب بهترین تیپ بهره وری از اراضی برای کشت می باشد . فاکتورهای مورد مطالعه شامل عوامل اقلیمی و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی است . هدف از مطالعه حاضر ارزیابی کارایی منطق فازی جهت پیش بینی عملکرد محصولات مهم (گندم آبی) در مناطق مورد مطالعه و مقایسه روش ارزیابی مبتنی بر منطق فازی با روشهای مبتنی بر منطق ارسطویی بولین می باشد . مناطق مورد مطالعه عبارتند از : آبخور اهواز ، خاک های شور استان فارس (دشت سروستان) ، خاک های گچی استان فارس (دشت نیریز) ، خاک های آهکی استان فارس (دشتهای سپیدان و بیضا) و منطقه سردشت اهواز . مراحل کلی مطالعه شامل ارزیابی تناسب اراضی به روش فازی ( مجموعه های فازی و قواعد فازی ) و مقایسه آن با روش بولین می باشد . ارزیابی تناسب اراضی به روش مجموعه های فازی در نرم افزار flass و به روش قواعد فازی در نرم افزار fuzzifier in soil انجام شد . مراحل انجام ارزیابی در روش مجموعه های فازی عبارت است از : نرمال کردن داده ها ، فازی کردن خصوصیات اراضی ، تعیین اوزان مربوط به هریک از خصوصیات اراضی و محاسبه شاخص اراضی . نتایج ارزیابی به دو روش مجموعه های فازی و بولین از طریق مقایسه ضریب تبیین معادلات رگرسیونی بین شاخص اراضی و تولید مشاهده شده انجام گرفت . میزان این ضریب برای مدل بولین در مناطق آبخور ، سروستان ، نیریز ، سپیدان و بیضا و سردشت به ترتیب برابر با 74/0 ، 80/0 ، 81/0 ، 56/0 و 85/0 و برای مدل فازی این ضرایب به ترتیب 77/0 ، 87/0 ، 85/0 ، 60/0 و 93/0 به دست آمد . مراحل انجام ارزیابی به روش قواعد فازی عبارت است از : نرمال کردن داده ها ، فازی کردن خصوصیات اراضی ، غیر فازی کردن خصوصیات اراضی ، به دست آوردن شاخص اراضی و در نهایت کلاس تناسب اراضی. نتایج ارزیابی به روش قواعد فازی و بولین از طریق مقایسه کلاس های تناسب به دست آمده توسط دو روش نشان داد که کلاس تناسب بهتری در روش فازی نسبت به بولین بدست آمده است .