اهمیت جغرافیای فیزیکی وسیاسی بر سیاست بین الملل آشکار می باشد.تاثیر آب و هوا ،دسترسی یا عدم دسترسی به منابع ،توان بالقوه کشاورزی وعوامل مشابه تاثیری آشکار بر توسعه وپیشرفت سیاست های یک کشور دارند.به طور مشخص فقدان دسترسی به دریا تاثیرات بسیاری بر توسعه و پیشرفت اقتصادی یک کشور دارد. عوامل جغرافیایی ،کشورهای محصور در خشکی را در وضعیت بسیار سختی در فرایند توسعه قرار داده است.فقدان دسترسی به دریا وجدایی ودوری از بازارهای بین المللی نتیجه های بسیار سنگین حمل و نقل را در پی داردکه خود باعث ایجاد موانع سختی بر ورود اقلام وصادرات کالا شده است.در نتیجه کشورهای محصور در خشکی به طور فزاینده ای خود را در حاشیه ی اقتصاد جهانی یافته اند. در منطقه آسیای مرکزی و هفت کشور محصور در خشکی وجود داردکه بعد از سقوط شوروی عدم مزیت محصور در خشکی بودن در این منطقه بیش از پیش آشکار شده است.بنابراین یک نیاز فوری به منظور همکاری بین کشورهای منطقه و همسایگان ترانزیتی آنها و در سطح وسیع تر همگرایی منطقه ای بین کشورهای منطقه وجود دارد. در این مقاله سعی شده است تا تاثیر همگرایی منطقه ای در آسیای مرکزی بر کاهش هزینه های محصور در خشکی بودن مورد بررسی قرار بگیرد.