گیاه نسترن با نام علمی rosa canina از خانواده rosaceae می باشد. این گیاه پایه بسیار مقاومی برای پیوند انواع رزها می باشد. تکثیر آن از طریق روش های سنتی با مشکلاتی مانند عقیم بودن بذر f1 وارداتی و زمانبر بودن روش های تکثیر رویشی همراه می باشد. برای غلبه بر این مشکلات و همچنین تکثیر انبوه آن، صرفه جویی در زمان و تولید گیاهان عاری از بیماری در این مطالعه از کشت بافت آن استفاده کردیم. آزمایش بصورت فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این تحقیق برای تولید کالوس از ریزنمونه های برگی استفاده شد. ریزنمونه ها پس از ضدعفونی شدن بر روی محیط های msوb5 با غلظت های مختلف هورمون های iaaو naaدر شرایط تاریکی و روشنایی منتقل شدند. بیشترین وزن کالوس در محیط b5 با یک میلی گرم بر لیتر iaa در شرایط تاریکی بدست آمد. سپس کالوس ها به منظور باززایی غیرمستقیم به محیط msکه شامل هورمون های kin در ترکیب با naa،iaa و ga3و همچنین bap در ترکیب با iaa،naa و ga3 بود، انتقال یافتند که در هیچکدام از محیط های استفاده شده باززایی صورت نگرفت. کالوس های القا شده در برابر تابش دزهای مختلف اشعه گاما قرار گرفتند، پرتو گاما اثری بر اندام زایی نداشت. برای تکثیر از طریق پرآوری، جوانه های جانبی به محیط کشتms که حاوی هورمون های ga3و bap به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر بود، انتقال یافتند. نتایج حاصل نشان داد که محیط حاوی 5/1 میلی گرم بر لیتر ga3 به همراه 25/0 میلی گرم بر لیتر bap بهترین محیط برای پرآوری است. به منظور ریشه دهی نوساقه ها به محیط msکه حاوی هورمون naa و bap بطور جداگانه یا در ترکیب با همدیگر بود، منتقل شدند. بیشترین طول و درصد ریشه زایی در محیط حاوی یک میلی گرم بر لیترnaa به همراه 25/0 میلی گرم بر لیتر bap بدست آمد.