پژوهش حاضر به منظور بررسی روند تنظیم و توصیف اسناد در آرشیو ملی ایران انجام شد. این پژوهش با رویکرد ترکیبی و در دو بخش کمی و کیفی انجام شد. روش گردآوری داده ها در بخش کمی، پرسشنامه محقق-ساخته و در بخش کیفی مصاحبه عمیق؛ و روش سازماندهی داده ها در بخش کیفی ، نمایه سازی مقوله ای با ارجاع متقابل است. جامعه پژوهش شامل 7 نفر از صاحب نظران حوزه آرشیو، بویژه حوزه تنظیم و توصیف آرشیوی بودند که از نزدیک با فعالیت های آرشیو ملی ایران آشنایی داشتند. یافته های بخش کمی پژوهش نشان داد که از بین 77 نشانگر توصیفی موجود در پرسشنامه محقق ساخته، 40 نشانگر توصیفی بااهمیت شناسایی شدند. یافته های بخش کیفی پژوهش نشان داد که سطح فعلی تنظیم و توصیف در آرشیو ملی ایران، سطح پرونده است، منشأ اسناد به تحویل دهنده آن اطلاق می شود ودرک واحدی از مفاهیم پایه نظری آرشیوی میان حرفه مندان آرشیو ایران وجود ندارد. به نظر می رسد با رویکرد فعلی تنظیم و توصیف اسناد در آرشیو ملی ایران زمینه عملکردی و تاریخچه اداری و منشائی اسناد از بین می رود، بنابراین پیشنهاد شد که با اتخاذ رویکرد سری-محور و تاکید بر حفظ ساختار بیرونی و درونی اسناد، مبنای تنظیم و توصیف در آرشیو ملی ایران سطح سری قرار گیرد.