امروزه لایه های نفوذ ناپذیر به عنوان پوشش کف و کلاهک لندفیل های مهندسی به لحاظ جلوگیری از نفوذ شیرابه و آلودگی آبهای زیرزمینی بکار می روند. لایه های رسی متراکم یکی از متداولترین انواع لایه های نفوذناپذیر در لندفیل های مهندسی به شمار می روند و در کنترل آلودگی ناشی از آن در دراز مدت نقش اساسی را به عهده دارند. به دلیل ماهیت رسی و خواص ژئوتکنیکی خاص این لایه ها در طول عمر خود بوسیله ترک خوردگی دچار آسیب می گردند. این ترکها باعث افزایش نفوذپذیری لایه رسی و کاهش کارایی آن می گردد. خاصیت ترمیم ترک رس، بسته شدن مجدد ترک های خارجی ایجاد شده در آن است. البته این ترکها به شکل قبل از ترک خوردگی شان باز نمی گردند و در هر صورت نفوذپذیری لایه رسی مقداری افزایش خواهد یافت. این خاصیت خود ترمیمی کانیهای رسی در لایه نفوذناپذیر امتیاز ویژه ای برای لایه آب بند به شمار می رود. در تحقیق حاضر 4 نمونه خاک، شامل خاک رس طبیعی کهریزک و نمونه های دیگری از همین خاک با درصد بنتونیت های اضافه شده مورد مطالعه قرار گرفته است، این خاک از منبع قرضه لندفیل کهریزک تهیه شده که در آن وجود لندفیل مهندسی و لزوم بکارگیری لایه های نفوذ ناپذیر رسی به دلایل شرایط ویژه زیست محیطی از اهمیت زیادی برخوردار است. آزمایشهای شاخص فیزیکی به منظور تعیین ویژگیهای شاخص خاکهای مورد بررسی جهت امکان ارتباط با نتایج آزمایش های پین هول انجام گرفته است. آزمایشهای پین هول که اهداف اصلی این تحقیق بوده برای 4 نمونه خاک رس در شرایط گوناگون رطوبت تراکم و مدت زمان نگهداری صورت گرفته است. در این تحقیق با تعریف خاصیت خود ترمیمی به عنوان معیار کارایی لایه های نفوذ ناپذیر به بررسی تأثیر میزان بنتونیت اضافه شده، مقدار رطوبت تراکم، مدت زمان نگهداری نمونه و شاخص تورم اولیه بر قابلیت خودترمیمی نمونه ها پرداخته شده و نکات و معیارهای کاربردی در این زمینه ارائه می گردد.