چکیده پژوهش حاضر، به عنوان یک پژوهش تمام آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، با هدف بررسی تأثیر بازی درمان گری بر ارتقاء رفتار اجتماعی مثبت و کاهش رفتار اجتماعی منفی کودکان پیش دبستانی انجام شد. به این منظور تعداد 32 نفرآزمودنی به روش نمونه گیری تصادفی ساده، از میان 131 کودک 6ساله موجود در دو مهدکودک که به صورت قرعه کشی از بین ده مهدکودک شیفت عصر شهرستان ورامین انتخاب شده بودند، برگزیده شده و به صورت تصادفی دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای غربالگری و اندازه گیری رفتاراجتماعی کودکان به منظور شناسایی و جایگزینی آن ها در گروه های آزمایش و کنترل، از چک لیست مشاهده ای رفتاراجتماعی کودکان(104 سوالی) استفاده گردید. سپس پرسشنامه ارزشیابی رفتار کودک راتر(26 سوالی) برای تمامی کودکان تکمیل شد و به منظور کنترل کلیه متغیرهای مخدوش کننده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون t تحلیل شد. نتایج در سطح 0.05p< نشان دهنده اثربخشی بازی درمان گری بر ارتقاء رفتاراجتماعی مثبت و کاهش رفتاراجتماعی منفی کودکان بود. شایان ذکر است که سه فرضیه کاهش رفتار پرخاشگرانه، کاهش بیش فعالی/پرخاشگری و کاهش کمبود توجه در این پژوهش، تحت تأثیر بازی درمان-گری قرار نگرفت. هم چنین طبق یافته فرعی این پژوهش، تأثیر بازی درمان گری بر ارتقاء احترام به قانون و کاهش بیش فعالی/پرخاشگری، کمبود توجه و رفتاراجتماعی منفی بر پسران و در کاهش ناسازگاری اجتماعی بر دختران اثربخش تر بود. بنابراین، بازی درمان گری می تواند در رفتار اجتماعی را در سطح کودکان پیش دبستانی بهبود بخشد و رفتار ناسازگارانه را کاهش دهد.