هر قوم ، جامعه و نسلی اگر بخواهد خود را به دیگر اقوام و بازماندگان خود به درستی بشناساند ، نیازمند متوسل شدن به بر جایگذاری آثار و شناسه هایی خواهد بود که در هنر آن قوم بروز می کند ، که تحت تاثیر فرهنگ و آداب و رسوم و تاریخ آن ملت شکل گرفته است و خاص آن قوم می باشد . پس در هر جامعه فضاهایی مورد نیاز است که این زنجیره را از گذشته گرفته و در زمان حال حفظ کند و به آیندگان منتقل نماید . این مهم را می توان در فضاهایی چون مدارس ، فرهنگسراها و موزه ها یافت . آنچه در این بین لازم و ضروری به نظر می رسد وجود فضاهایی است که همه عملکردهای فوق را در خود بگنجاند تا مکانی برای آموزش ، آشنایی ، نمایش آثار هنری و تعامل هنرمندان باشد. با توجه به عدم وجود چنین مرکزی در شهرستان تربت جام برای زنده نگه‎داشتن این هنرها و شناساندن آن به عنوان سند هویتی و قومی، احداث و تأسیس چنین مراکزی لازم و ضروری به نظر می‎رسد. لذا نگارنده سعی به طراحی چنین مرکزی در این بستر فرهنگی دارد. سوالات پیش رو در این تحقیق موارد ذیل می باشد : - آیا می توان از هنر های موجود در منطقه برای دستیابی به فرمهای معماری متناسب با این هنرها استفاده کرد ؟ - چطور می توان ریتم های موسیقایی و فرم های فیگوراتیو را به فرم های معماری متناسب به آن تبدیل نمود ؟ فرضیه تحقیق را می‎توان چنین بیان کرد: « با تکیه بر شناخت هنرهای بومی خطه جام ؛ علی الخصوص موسیقی و هنر های آیینی ؛ می‎توان فضاهایی خلق کرد که فرم‎های موجود در آن الهاماتی از تم‎های موسیقایی و فیگورهای هنرهای آیینی باشد .» با توجه به کمبود منابع مکتوب ، بیشتر مراحل تحقیق به صورت مصاحبه با هنرمندان صاحب نظر و مشاهده فیلم های مستند پیرامون هنرهای منطقه و تهیه پرسش نامه صورت می گیرد . بنابراین این جستار ، پژوهشی کیفی و کاربردی می باشد . لذا پژوهش پیش رو با هدف طراحی مجموعه‎ای برای دستیابی به موارد زیر تنظیم شده است: 1- شناخت و مستند سازی هنرهای بومی 2- حفظ و نگهداری هنرهای بومی 3- آموزش هنرهای بومی و ترویج آن در سطح جامعه کلید واژه ها : مدرسه هنر بومی، مدرسه موسیقی ، مدرسه هنر