چکیده : در این پژوهش ، پژوهشگر در صدد بررسی نقش آموزه های دینی در پیشگیری انحرافات اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان متوسطه در منطقه بند پی غربی از نظر دانش آموزان می باشد . پژوهش حاضر به جهت ارائه راهکارهای علمی و عملی به متصدیان و مدیران آموزش و پرورش دارای اهمیت خاصی می باشد . جامعه آماری مورد بررسی را کلیه دانش آموزان دوره متوسطه منطقه بندپی غربی که به تعداد 930 نفر بوده اند ، تشکیل می دهند ، که با استفاده از جدول کرجسی ومورگان تعداد 271 نفر به عنوان نمونه ، که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند . روش مطالعه در این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بوده، و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته و در مقیاس لیکرت ، استفاده شده است . که پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید که ضریب آن معادل 82% می باشد وابزارهای مورد استفاده در این پژوهش ،روش میدانی ،استفاده از پرسشنامه وروش کتابخانه ای و اسنادی می باشند. و این پژوهش دارای چهار سوال اصلی می باشد و یافته های پژوهش نشان می دهد، که بین آموزه های دینی و رفتارهای اجتماعی دانش آموزان رابطه معنا داری وجوددارد ، بین آموزه های دینی و اعتماد به نفس نوجوانان رابطه معنا داری وجود دارد ، بین آموزه های دینی و و گرایش نوجوانان به رعایت حقوق دیگران در جامعه و جامعه پذیری رابطه معنا داری وجود دارد . و بین آموزه های دینی و افزایش مقاومت در مقابل گناه و عدم گرایش به مفاسد اخلاقی اجتماعی رابطه معنا داری وجود دارد. لذا در پایان طبق یافته های پژوهش حاضر، می توان گفت که آموزه های دینی عامل موثری در پیشگیری از انحرافات اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان خواهد بود . واژگان کلیدی : آموزهای دینی ، انحرافات اجتماعی و اخلاقی ، دانش آموزان دوره متوسطه ، پیشگیری ، قانون پذیری .