« به نام خدا » چکیده زمانی نه چندان دور، سازمانها در محیطی با ثبات به سر می بردند پیش بینی وقایع تقریبا برای سازمانها امکان پذیر بود. اما به تدریج تغییرات مربوط به علم و تکنولوژی - اقتصاد – سیاست و فرهنگ به سرعت سازمانها را تحت تاثیر قرار داد. سازمانها در محیط های پویا برای حفظ و بقای خود تلاش گسترده ای را برای تغییرات عمیق در ساختار و اساس خود آغاز کردند و به سمت سازمانهای یاد گیرنده متحول شدند. دیران سازمانها دریافتند که به یادگیری و انتقال دانش به عنوان پدیده ای ارزشمند بنگرند. پردازش اطلاعات و پیگیری آن پس از یادگیری توسط کارگزار چگونگی نگرش های فردی در مورد یادگیری ،تسهیم و ذخیره دانش از موارد مهم موضوع انتقال دانش می باشد. محیط کسب کار مبتنی بردانش وشایستگیهای افرادشامل: نوآوری،رابطه بامشتری(مراجعه کننده )ساختارسازمانی ،سیستمها وفرایندها،فرهنگ سازمانی وغیره رادربرمیگیرند. بهره برداری بهتر از این منابع ناملموس و حیاتی درسازمانها به حفظ و کسب موفقیت آنها کمک می کند. تنها روش خلق ارزش دراقتصاد دانش محور،پذیرش نوآوری به عنوان یک فرآیند کسب کاراست. توانایی سازمانها برای خلق دانش به فرآیندنوآوری ،خلاقیت منابع فکری، منابع انسانی(داراییهای فکری) 1 آن وابسته است.سرمایه فکری می تواند درخلق وکاربرد دانش برای افزایش ارزش سازمانی وسرمایه اجتماعی مورد استفاده واقع شودوموفقیت سازمان به توانایی آن درمدیریت این منابع کمیاب بستگی دارد. سرمایه اجتماعی راماده خام جامعه مدنی دانسته اند این سرمایه ازتعامل های هرروزه بین افراد بوجود می آید.این سرمایه به تنهایی در فرد یا ساختار اجتماعی درسازمانها نهفته نیست بلکه درفضای تعامل وارتباط بین افراد وجوددارد .سرمایه اجتماعی رامجموعه ای ازشبکه ها،هنجارها،ارزشها ودرکی دانسته اندکه همکاری درون گروهها وبین گروهها راجهت کسب منافعمتقابل درسازمانهاراتسهیل می کند.این سرمایه درسازمانها بانرخ مشارکت افراد و وجود عامل اعتماددربین آنان بوجود می آید وضروریست جهت افزایش سرمایه اجتماعی درسازمانها 2 برای دستیابی به ارتباطات مستمروموفقیت آمیز (icts) ازتکنولوژی نوین ارتباطی واطلاعاتی استفاده شود.