چکیده هدف: تحقیقات نشان داده که بین حافظه شنیداری کلامی و میانگین طول گفته ارتباط وجود دارد. مطالعه حاضر جهت بررسی تاثیر تمرینات تقویت حافظه کوتاه مدت شنیداری کلامی بر میانگین طول گفته در کودکان کم شنوا صورت گرفته است. روش بررسی: شرکت کنندگان در این پژوهش مداخله ای از بین مراجعه کنندگان به 4 کلینیک گفتاردرمانی انتخاب وشامل 24 کودک کم شنوا، که به دو گروه کنترل و آزمایش(هرکدام 12 نفر)تقسیم شدند.معیار ورود، داشتن هوش طبیعی بهبود افت شنوایی با سمعک به (30-40 db) و معیار خروج وجود نقایص عصب شناختی بود .این دو گروه از نظرسن، جنس، فراخنای حافظه کوتاه مدت شنیداری کلامی و میانگین طول گفته با هم همسان شده بودند.. جهت انجام بررسی مورد نظر از زیر آزمون حافظه شنیداری وکسلر و تعیین میانگین طول گفته ازروش براون استفاده گردید. یافته ها: داده های پژوهش با استفاده آزمون های تی زوجی و مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل ها نشان داد که در کلیه آزمون ها، میانگین پاسخ آزمودنی های گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از آزمودنی های گروه کنترل است (تمامی مقایسه ها 05/0 p< بود).درگروه آزمایش میانگین طول گفته به صورت معناداری افزایش یافت. نتیجه گیری: مطابق با یافته های این تحقیق، تمرینات تقویت حافظه کوتاه مدت شنیداری کلامی بر میانگین طول گفته تاثیر داشته و باعث افزایش آن می گردد. بهتر است درمانگران دربرنامه ریزی درمان به ظرفیت حافظه شنیداری دقت کرده و در صورت نیاز مداخله را انجام دهند. کلید واژه ها: تقویت حافظه کوتاه مدت شنیداری کلامی / میانگین طول گفته /کم شنوایی

این تحقیق یک مطالعه ی موردی از یک بیمار زبان پریش کرد است. از آنجا که مطالعه ی چندانی در رابطه با زبان های کردی صورت نگرفته است بنابراین بسیار کمتر به اختلالات این زبان پرداخته شده است. در این تحقیق با استفاده از یک آزمون جامع و نظام مند (آزمون دوزبانگی زبان پریشی) نوع اختلالات زبانی یک بیمار کرد بررسی شد. محل آسیب مغزی و نتایج آزمون نشان می دهند بیمار مورد مطالعه از زبان پریشی بروکا (ناروان) رنج می برد. یکی از مشخصه هایی که در اکثر بیماران زبان پریش بروکا وجود دارد نحوپریشی است که به واسطه ی آن نحو بیمار دچار اختلال می شود. بیماران نحوپریش توانایی استفاده از واژه ها و تکواژهای نحوی را از دست داده و بیشتر از واژگان قاموسی استفاده می کنند. هر چند بیمار مورد مطالعه به مرحله ی تولید جمله نرسیده است اما گفتار کوتاه وی و نتایج آزمون های مربوط به نحو نشان می-دهند که بیمار دچار اختلالات نحوی است و می توان وی را نحوپریش نامید. در این تحقیق، دیگر اختلالات زبانی بیمار نیز بررسی شدند. اختلالات زبانی بیمار در همه ی سطوح آوایی، ساخت واژه ای، نحوی و معنایی وجود دارند اما اختلالات نحوی به مراتب بیشتر از دیگر سطوح است.