هدف این مطالعه برآورد اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر بهره وری نیروی کار در صنایع کارخانه ای با سطح فناوری متوسط(mt) ایران است. بدین منظور با الهام از مطالعات تجربی داخلی و خارجی و با لحاظ عامل فناوری اطلاعات و ارتباطات در تابع تولید مربوط به صنایع کارخانه ای با فناوری متوسط به بررسی نقش ict در بهره وری نیروی کار پرداختیم. برای این امر از آمار کارگاههای صنعتی بالای ده نفر کارکن مرکز آمار ایران در قالب کدهای isic چهار رقمی طی دوره 1386-1379 استفاده شده و کشش عوامل مختلف تولیدی صنایع کارخانه ای با فناوری متوسط از جمله نهاده فناوری اطلاعات و ارتباطات را استخراج نمودیم. نتایج مطالعه حاکی از اثر مثبت و معنی دار اما ضعیف فناوری اطلاعات و ارتباطات بر بهره وری نیروی کار صنایع کارخانه ای با فناوری متوسط می باشد. این میزان پایین کشش برای نهاده فناوری اطلاعات و ارتباطات در بین فعالیت های صنعتی بازگو کننده عدم نهادینه شدن فناوری در بخش صنایع با فناوری متوسط است. با توجه به نقش این فناوری در افزایش بهره وری نیروی کار، بهبود کیفیت نیروی کار، تعمیق سرمایه و بهبود روش و کیفیت تولید و با توجه به ویژگی سرعت بالای انتقال آن به کشورهای مصرف کننده آن، هنوز کاربرد این فناوری در صنعت نهادینه نشده و زمینه برای کاربرد بیشتر این فناوری و بهبود کیفیت تولید صنایع با فناوری متوسط در کشور بسیار زیاد است. همچنین نتایج مطالعه به اثر مثبت و معنی دار و قابل توجه نیروی کار و سرمایه فیزیکی بر بهره وری نیروی کار صنایع با فناوری متوسط اشاره می کند. نتایج نشان می دهد عوامل سنتی تولید از قبیل نیروی کار و سرمایه فیزیکی در این سطح از صنایع از تاثیرگذاری بیشتری نسبت به عامل دانش و فناوری برخورداند.در صنایع با فناوری متوسط سرمایه فیزیکی در مقابل سرمایه فناوری اطلاعات و ارتباطات از کشش بیشتری برخوردار بوده و همچنین از پراکندگی بالاتری نسبت به سرمایه ict در بین فعالیت های صنعتی برخوردار است و سرمایه فناوری در بین صنایع با فناوری متوسط از همگنی بیشتری برخوردار بوده اند.