آموزش انتقادی بعنوان یک روش پسامدرن و نمونه نسبتا جدید در تفکر آموزشی از تئوری انتقادی سرچشمه می گیرد. تئوری انتقادی با این فرضیه آغاز شد که که روابط اجتماعی با نابربابری آمیخته شده اند و این مسئولیت حردمندان است که روابط قدرت را تشخیص و مورد خطاب قرار دهند. این مطالعه تلاشی بود تا نظر معلمین ایرانی را در سطوح ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان راجع به اصول آموزش انتقادی را بررسی کند. با استفاده از مقیاس اصول آموزش انتقادی تهیه شده توسط ایلماز در سال 2009 بعنوان ابزار مطالعه، تفاوت نظر معلمین درباره آموزش انتقادی بر اساس سن، جنسیت، مدرک تحصیلی، سابقه، سطحی که در آن تدریس می کنند و درسی که تدریس می کنند بررسی شد. تحلیلهای آماری با استفاده از آمار توصیفی، تست تی، و تحلیل یک طرفه واریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد که معلمین مدارس ایرانی با اصول آموزش انتقادی کاملا موافقند. همچنین تفاوت قابل توجهی بین نظر معلمین بر اساس متغیرهای داده شده بجز جنسیت مشاهده نشد. با وجود تایید و موافقت معلمین با آموزش انتقادی و اصول آن، نتایج بدست آمده از مطالعه عدم وجود آموزش انتقادی را در نظام آموزشی ایران نشان می دهد.