چکیده هدف این تحقیق بررسی نگرش و گرایش مردم تبریز به فعالیت های بدنی و ورزشی می باشد. در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته ای که دارای24 عبارت نگرشی 14 عبارتی گرایشی و 12 سوال در مورد خصوصیات فردی بود استفاده شد. جامعه ی آماری این تحقیق را تمامی مردان و زنان بالای 15 سال جامعه ی شهری تبریز تشکیل می داد. نمونه آماری تحقیق را 600 نفر بود. میزان برگشتی پرسشنامه ها 580 مورد که 96 درصد بود. جهت آزمون فرضیات تحقیق از آزمون های t مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون خی 2 استفاده گردید. در این تحقیق به ترتیب مردان با 8/54 درصد و زنان با 2/45 درصد بیشترین و کمترین حجم نمونه ی آماری بودند. علت اصلی شرکت در فعالیت های بدنی و ورزشی "کسب نشاط و شادابی" عنوان شده و علت نپرداختن به ورزش "عقب ماندن از کارهای روزانه" بوده است با مقایسه ی میانگین مولفه ی اجتماعی نگرش به فعالیت بدنی بین زنان و مردان، مشخص شد که تفاوت معنی داری در مولفه ی اجتماعی و روانی نگرش آن ها وجود ندارد ولی در مولفه جسمانی، زنان نگرش قوی تری داشتند. در مولفه اجتماعی نگرش در سنین مختلف تفاوت معناداری بین آزمودنی ها مشاهد شد ولی در مولفه جسمانی و روانی تفاوت معنا داری مشاهده نشد. میزان گرایش زنان به فعالیت های بدنی و ورزشی به طور معناداری بالا تر از مردان بود. بیشترین میزان مشارکت در ورزش به رده سنی 20-16سال اختصاص داشت. بیشترین میزان مشارکت در فعالیت بدنی مربوط به قشر پزشک ودانش آموز بود و کمترین میزان مشارکت مربوط به قشر کشاورز و کارگر بود کمترین میزان مشارکت مربوط به افرادی است که درآمد ماهانه بین 300 تا 400 هزار تومان داشتند و بیشترین میزان مشارکت مربوط به افرادی است که درآمد ماهانه بیش از 600 هزار تومان دارند.