پلی الکترولیت ها، ماکرومولکول هایی هستند که در حالت محلول در آب دارای بار خالص الکتریکی هستند. به عنوان مثال می توان به dna و f-actin و انواع پروتئین ها اشاره کرد. با اینکه انتظار می رود اجسانم با بارهای هم علامت یکدیگر را دفع کنند، مشاهده شده است که پلی الکترولیت های با بار هم علامت در حضور یون های مخالف چند ظرفیتی در برخی شرایط یکدیگر را جذب می کنند. با اینکه نظریه های متعددی برای توجیه این جاذبه ارائه شده است، با این حال هنوز نظریه جامعی برای توضیح این پدیده وجود ندارد. در این پایان نامه ابتدا محاسبه برهمکنش دو پلی الکترولیت با بار هم علامت در قالب نظریه میدان متوسط پواسن-بولتزمن را مرور می کنیم و نشان می دهیم که در قالب این نظریه برهمکنش دو پلی الکترولیت با بار هم علامت همواره از نوع دافعه است. سپس نظریه منینگ که وجود برهمکنش جاذبه بین پلی الکترولیت های با بار هم علامت را از طریق به اشتراک گذاشت یون های مخالف چگالیده شده امکان پذیر می داند را شرح می دهیم. در ادامه روش اوساوا را که افت و خیزهای هم بسته ی چگالی یون های مخالف در مجاورت پلی الکترولیت ها را در ایجاد جاذبه موثر می داند مرور می کنیم. در پایان روش بلور ویگنر که نظم یون های مخالف در روی پلی الکترولیت ها را در ایجاد جاذبه موثر می داند، شرح می دهیم.