در این مطالعه برهم کنش مشتقات دای هیدروپیریمیدینون با سرم آلبومین انسانی به وسیله طیف بینی فلوئورسانس در دو ph4 و 7 ودر دو دمای 27 و 37 درجه سانتی گراد، و همچنین molecular docking توسط برنامه autodock بررسی شد. مطالعات ساختار – فعالیت این داروها توسط برنامه spss انجام شد. ثابت اتصال از معادله استرن – ولمر به دست آمد وملاحظه شد که برهم کنش های آبگریز عامل اصلی در اتصال می باشند. تفاوت در انرژی آزاد اتصال در دو ph و دو دمای متفاوت ناشی از درجه تجمع لیگاندها در جایگاه فعال می باشد. طیف فلوئورسانس نشان می دهد که این ترکیبات به عنوان خاموش کننده عمل می-کنند و مشخص می شودکه یکی از محل های اتصال این ترکیبات به پروتئین در نزدیکی تریپتوفان 214 می-باشد. با استفاده از برنامه autodock مشخص شد که جایگاه های اتصال متعددی برای این ترکیبات در پروتئین وجود دارد که منفی ترین انرژی در دو جایگاه 1و2 حاصل می شود. در بررسی ساختار – فعالیت این ترکیبات توسط برنامه spss که روی انرژی های اتصال فلوئورسانس و autodock و همچنین روی max? و ? به دست آمده از طیف uv-vis انجام شد، معادلات پیش بینی بسیاری که نشان دهنده ویژگی های ترکیبات بودند حاصل شد. همبستگی بین انرژی آزاد تجربی و انرژی آزاد به دست آمده از autodock بررسی شد و ضریب هم بستگی 79/0 به دست آمد. کلمات کلیدی:مشتقات دای هیدروپیریمیدینون، طیف بینی فلوئورسانس، طیف بینی uv-vis، qsar، اتصال مولکولی، سرم آلبومین انسانی.