این پژوهش با هدف بررسی رابطه عوامل فردی- اجتماعی با بروز رفتارهای تخریب گرانه (وندالیستی) در دانش آموزان دبیرستانی مناطق جنوب شهر تهران در سال تحصیلی 89-1388انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه این پژوهش را دانش آموزان دبیرستانی مناطق 19 و 20 شهر تهران تشکیل می دادند که از آن میان400 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، عبارت بودند از چک لیست اطلاعات زمینه ای (سن، جنسیت، وضعیت ارتباطی والدین، مشکلات والدین و روشهای تربیتی بکار گرفته توسط آنان) ، پرسشنامه محقق ساخته سنجش میزان وندالیسم دانش آموزان و متغیرهای پیش بین مرتبط با آن( احساس تعلق و پیوستگی به خانواده، احساس اجحاف، بیگانگی اجتماعی، مشاهده رفتارهای وندالیستی در مدرسه و ارتباط با افراد خرابکار). برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده ازآزمون های آماری کولموگروف ـ اسمیرنف، همبستگی پیرسون ، تی مستقل و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین دانش آموزان پسر و دختر از نظر بروز رفتارهای وندالیستی وجود دارد(05/0>p). بروز رفتارهای وندالیستی با متغیرهای بیگانگی اجتماعی، احساس اجحاف، ارتباط با گروههای خرابکار ومیزان مشاهده رفتارهای وندالیستی در مدرسه رابطه مثبت و معنادار (05/0>p) و با متغیر میزان تعلق و پیوستگی دانش آموزان به خانواده، رابطه منفی و معنادار دارد (05/0>p). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز دلالت بر وجود ارتباط معنادار بین این متغیرها و توانایی پیش بینی تغییرات رفتارهای وندالیستی را به وسیله متغیرهای احساس تعلق به خانواده و مشاهده رفتارهای وندالیستی تأیید نمود. در مجموع می توان چنین نتیجه گرفت که اختلال در محیطهای خانوادگی و آموزشی نوجوانان در روابط اجتماع به عنوان عاملهایی که بر فرآیند جامعه پذیری موثر نقش اساسی دارند، باعث می شود که فرد به طور نسبی از کنترل اجتماعی خارج شده و همین امر بر تمایل فرد به رفتارهای وندالیستی تأثیر می گذارد.