انسان به عنوان موجودی که در جامعه زندگی می کند نیازمند تربیت اجتماعی است. در این میان نحوه تربیت اجتماعی که می بایست در مورد وی صورت پذیرد و نسبت میان حقوق فرد و جامعه، مسأله ای چالش برانگیز و مورد اختلاف نظر در میان بسیاری از اندیشمندان بوده است. در این پژوهش نظریات امیل دورکیم و جان دیویی در مورد نسبت میان فرد و جامعه ، هدف ، روش و چگونگی تربیت اجتماعی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته و وجوه اشتراک و افتراق آن دو مطرح گردیده است. روش تحقیق این پژوهش روش سندی – تحلیلی می باشد. بدین ترتیب که ابتدا نظریات آن ها به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته و سپس با یکدیگر تطبیق یافته و پس از تجزیه و تحلیل نتیجه گیری بیان می گردد. در این پژوهش معلوم گردید که هدف امیل دورکیم از تربیت اجتماعی ، رسیدن به همبستگی و انسجام در جامعه می باشد ولی مقصود و آرمان جان دیویی از تربیت اجتماعی دستیابی به جامعه مبتنی بر اصول دموکراتیک می باشد. در این میان نکته قابل توجه این مسأله می باشد که با وجود نگاه متفاوت این دو به مقوله انسان ، جامعه و تربیت اجتماعی و روش هایی که هر یک در این زمینه مناسب دانسته و بیان می کنند ، هر دوی آن ها راه رسیدن به تربیت اجتماعی مطلوب را تربیت اخلاقی دانسته و از پذیرش، تعهد و التزام درونی افراد به آرمان های اجتماعی سخن به میان می آورند.