در تحقیق حاضر میزان جذب در توجه ضمنی و ارادی به فرم مقایسه شده است. از این رو دو فرم گرامری ("مجهول" و "گذشته استمراری در برابر گذشته ساده") برای مطالعه انتخاب شدند. هشتاد و یک دانش آموز زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی در دو آموزشگاه خصوصی زبان واقع در استان خراسان شمالی، شهرستان بجنورد و یک معلم ( خود محقق ) در این تحقیق شرکت کردند. برای هر یک از این دو فرم گرامری و هر یک از دو نوع توجه به فرم یک جلسه کامل اختصاص داده شد. (جمعا چهار جلسه ی نود دقیقه ای) نتیجه پیش آزمون ها، پس آزمون ها و پس آزمون های تاخیری تصویر-تکلیف مدار بیانگر آن بود که برای هر دو نوع فرم گرامری، هر دو نوع توجه به فرم موثر واقع بود. اما نتایج پس آزمون های کیفی نشان داد که در مورد فرم مجهول هیچ یک از دو نوع توجه به فرم موثر واقع نشدد. همچنین از بررسی نتیجه های پس آزمون های تاخیری این طور برآمد که هر دونوع توجه به فرم منجر به حفظ دانش جذب شده در دانش آموزان شدند، به جز در مورد فرم مجهول در گروه توجه ضمنی. عملکرد دانش آموزان در این گروه افت چشم گیری نسبت به نمره های پس آزمونشان داشت. نتایج این تحقیق استفاده از هر دوروش توجه به فرم – ضمنی و ارادی- را در کلاس های ارتباط – محور انگلیسی به عنوان زبان خارجی تایید و توصیه می کند. بعلاوه ، این نتایج به این نکته نیز اشاره دارد که لزوما یک نوع به خصوص توجه به فرم برای همه فرم های زبانی به طور یکسان موثر نیست بلکه ممکن است گاهی نوع خاصی از توجه به فرم برای فرم های گرامری مناسب تر باشد.