اسطوره ها از دیرباز با هنر و ادبیات پیوند نزدیکی داشته است و تجلی گاه اسطوره ها را می توان در ادبیات داستانی ملت ها یافت. برای شناخت بهتر این آثار به ناچار باید با اسطوره آشنا بود. هر کسی که به زبان اسطوره آشنا نباشد هرگز قادر نخواهد بود ادبیات داستانی را آن چنان که شایسته است دریابد. در ادبیات داستانی انقلاب اسلامی ایران با توجه به تغییراتی که در اوضاع فکری و عاطفی جامعه ایرانی بعد از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به وجود آمد، عده بسیاری از نویسندگان با آگاهی از اساطیر و روایت های اسطوره ای به بازآفرینی این روایت ها در آثار خود اقدام کردند. می توان گفت یکی از دلایل گرایش داستان نویسان این دوره به حوزه ی اسطوره، جنگ بوده که غالبا با نماد و نمادگرایی همراه شده است. درک زبان ویژه اسطوره با واژه های نمادین و مفاهیم عمیق، درک زبان نویسنده رمان یا داستان را آسان تر می کند و خواننده با دریافت دقیق تر این مفاهیم با دنیایی از رمز و راز آشنا می شود. نگارش این پایان نامه، ایفای نقشی بسیار اندک برای دریافت مفاهیم اسطوره ای در رمان ها و داستان هاست که سعی شده است عناصر اسطوره ای انعکاس یافته در ادبیات داستانی بعد از انقلاب اسلامی با تأکید بر آثار معروفی، بنی عامری، خسروی، چهل تن، دهقان و بر اساس تم غالب در رمان یا داستان کوتاه، بررسی، نقد و تحلیل شود.