هدف:این تحقیق با هدف بررسی تاثیر ورزش و تفریح درمانی به عنوان نوعی از شیوه های توانبخشی بر وضعیت روانی و رفتاری و علائم مثبت و منفی و در نتیجه کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنی صورت گرفت. روش پژوهش:در یک مطالعه شبه تجربی از نوع قبل و بعد تعداد 40 بیمار 60-20 ساله مبتلا به اسکیزوفرنی بستری انتخاب شدند و به طور تصادفی (یک در میان)در دو گروه آزمایش (20نفر) وکنترل (20نفر) قرار گرفتند. بیماران مبتلا به فاز حاد بیماری وسایر اختلالات روانپزشکی بر اساس نظر روانپزشک ازمطالعه حذف شدند. در ابتدای پژوهش دو گروه آزمایش و کنترل از نظر متغیرهای سن ، جنس ، تحصیلات و مدت زمان ابتلا به بیماری یکسان سازی شدند. برای کلیه مددجویان قبل از مداخله ابتدا پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه علائم مثبت و منفی آندرسون (sanps) توسط پژوهشگر تکمیل گردید.سپس مداخله به مدت یک ماه روی گروه آزمایش اجرا شد. مجدداً بعد از مداخله دوپرسشنامه مذکور روی کلیه افراد دو گروه تکمیل گردید. یافته ها:استفاده از برنامه های ورزشی وتفریحی باعث افزایش معنادار در کیفیت زندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل گردید. استفاده از برنامه های ورزشی وتفریحی باعث کاهش معنادار علائم منفی ومثبت در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد استفاده از برنامه های ورزشی هوازی وتفریح درمانی جهت پیشگیری وکاهش مشکلات ونیازهای بیماران اسکیزوفرن وافزایش سازگاری آنها یک ضرورت محسوب گردد.