شناخت ویژگی های طبیعی هر منطقه به ویژه آب و هوا می تواند در امر برنامه ریزی و آمایش سرزمین نقش عمده ای ایفا نماید و پهنه بندی اقلیمی (یعنی شناسایی پهنه ای که دارای آب و هوای یکسانی باشند) جهت دستیابی به توسعه همه جانبه و پایدار، در ابعاد زمانی- مکانی هر منطقه ضروری است. در این راستا به پهنه بندی اقلیمی استان کرمان با مساحت 181714 کیلومتر مربع با استفاده از داده های ایستگاه های هواشناسی در یک دوره آماری (2008-1979) پرداختیم. بدین منظور ابتدا 36 متغیر اقلیمی که از اهمیت بیشتری در ارتباط با اقلیم استان برخوردار بودند، انتخاب شدند. متناسب با فواصل ایستگاه ها و تغییرات مکانی متغیرهای انتخابی، شبکه ای به ابعاد 15×15 کیلومتر بر روی استان گسترانده شد. با استفاده از روش کریجینگ مقادیر 36 متغیر برآورد گردید. به منظور کاهش ابعاد ماتریس داده از روش تحلیل عاملی با چرخش واریماکس(عمودی) و از روش تحلیل خوشه ای پایگانی به طریق وارد جهت پهنه بندی اقلیم استان استفاده شد. یافته های این تحقیق نشان می دهد4 عامل اول 77/90 درصد پراش(واریانس) متغیرهای اولیه را بیان می کند. این عوامل عبارتند از: دمای گرمایشی، بارش، رطوبت و باد که به ترتیب 98/38، 05/28، 33/18 و 47/5 درصد از تغییرات را نشان می دهند. از روش تحلیل خوشه ای با روش سلسله مراتبی وارد، 6 پهنه اقلیمی در استان شناسایی و براساس امتیازات عاملی نامگذاری شدند که این مناطق عبارتند از: نسبتاً خشک ومعتدل، نیمه خشک بسیار گرم، خشک و بادی، نیمه خشک و گرم ، فراخشک و بادی و نیمه مرطوب بسیارگرم.