زبان تامیلی از زبان های کلاسیک دراویدی است.این زبان عمدتا توسط تامیل ها در جنوب هندوستان و سریلانکا و نیز در میان تامیل های مهاجر در بسیاری از دیگر کشورها ,به ویژه شبه جزیره مالایا , مالزی و سنگاپور تکلم می شود .در سال 1996 این زبان هجدهمین زبان زنده دنیا بود و74 میلیون نفر در سراسر جهان به آن تکلم می کردند. این زبان ,یکی از زبانهای رسمی کشورهایی چون هند , سریلانکا, سنگاپور و مالزی است ویکی از قدیمی ترین زبانهای مادری زبان سانسکریت محسوب می شود . زبان فارسی نیز زبان مشهور ایرانی است که امروزه بدان تکلم وکتابت می شود .درمیان زبانهای متعدد ایرانی ، فارسی یگانه زبانی است که در قاره آسیا به مقام و نفوذی دست یافته است و هیچ یک از زبانهای دیگر ایرانی به پای آن نرسیده است . این زبان شامل سه دوره است : پارسی باستان ، پارسی میانه و پارسی نو . زبان انگلیسی نیز امروزه مهمترین زبان بین المللی است که یکی از زبانهای هند و اروپایی واز شعب زبانهای انگلوساکسون است و امروزه مردم انگلستان و ایالات متحده آمریکا و برخی کشورهای دیگر بدان تکلم می کنند . ارتباط فرهنگی میان این زبانها و تاثیر پذیری های متقابل انها از یکدیگر ، هم چنین رسمی بودن زبان انگلیسی در کشور های تامیلی زبان نگارنده را بر آن داشت تا در قالب رساله ای به تدوین فرهنگ تطبیقی لغات این سه زبان بپردازد و فرهنگ لغتی شامل واژگان فارسی – تامیلی – انگلیسی ترتیب دهد .