چکیده : در این تحقیق ، تعاملات عاشق و معشوق را در صد غزل از غزلیّات مولوی ، بر اساس روش تحلیل انتقادی گفتمان بررسی کرده ایم . هدف این تحقیق ، تجزیّه و تحلیل تعاملات عاشق و معشوق مطابق روش تحلیل انتقادی گفتمانی تئون اِی ون دایک و تحلیل اجتماعی آن ها مطابق الگوی اریک فروم است . به همین منظور ابتدا تعاملات عاشق و معشوق را بر طبق الگوی اریک فروم دسته بندی کرده ، سپس با ترسیم جداول و نمودارهایی از تعاملات عاشق و معشوق به نتیجه گیری از یافته های تحقیق پرداخته ایم. پس از تجزیه ی تعاملات بر اساس الگوی اریک فروم ، دو دسته تعامل مشخّص گردید: 1- تعاملاتی که در آن ها عاشق چیزی را نثار معشوق می کند 2- تعاملاتی که در آن ها عاشق به دنبال دریافت چیزی از معشوق است . همچنین ، مطابق روش تحلیل انتقادی گفتمانی ون دایک مشخّص گردید که پنج سازه ی اصلی زیر بنای غزلیّات مولوی و تعاملات عاشق و معشوق را تشکیل می دهند : نثار عشق ، ادب خدمت ، تمجید از معشوق و تقاضای عشق و وصال از او . آمار و تحلیل یافته های تحقیق نشان داد که تمجید و تعریف ازمعشوق و تقاضای عشق و عنایت از او ، بیشترین فراوانی را دارند . عاشق و معشوق مطابق تعریف و الگوی فروم از عشق ، موفّق و متعادل عمل کرده اند و عاشق در رسیدن به وصال و اتّحاد با معشوق به هدف خود نائل آمده است .