این پژوهش درباره ی "روایت در ادبیات نمایشی کودک و نوجوان در ایران پس از انقلاب اسلامی" است. برای رسیدن به این منظور در فصل اول، مفاهیم اولیه و کلیت پژوهش مورد تعریف و تحلیل قرار گرفته است، تا اهمیت این پژوهش و اهمیت نگاه به ادبیات نمایشیِ کودک و نوجوان در ایران، خود را نمایان سازد. از آن جا که در تعریف روایت توجه به دو بخش اصلیِ محتوا و ساختمانِ روایت ضروری بیان می شود، در فصل های دوم و سوم ؛ محتوا و ساختمان روایی آثار کودک و نوجوان با تفکیک و شناخت بخش های اساسی ساختمانی و ساختاری اثر بررسی می گردد. این روند بررسی موجب درک تفاوت های میان آثار بزرگسالان و آثار کودک ونوجوان می گردد. در هر مبحث، پس از بیان قواعد هر بخش روایی، مثالی از نمایش نامه های ایرانیِ پس از انقلاب آورده شده است. در مجموع بیش از صد نمایش نامه ی ایرانی در محدوده ی زمانی انقلاب تا کنون که در حوزه ی کودک و نوجوان خلق شده است، به عنوان مثال های هر بخش مورد نقد و بازنگری قرار می گیرد تا برای خواننده ی پژوهش مشخص کند که نمایش نامه نویس ایرانی تا چه حد از فن و تکنیک های استاندارد جهانیِ حوزه ی کودک و نوجوان بهره برده است و تا چه حد در بیان روایتِ بی نقص و جذب مخاطبانش صحیح عمل کرده است. در پایانِ پژوهش، آثاری از داوود کیانیان _نمایش نامه نویس کودک و نوجوان_ به طور اخص و بنابر شهرت اثر و تاریخ خلق آن، انتخاب شده و از نظر روایی مورد نقد قرار گرفته است. پروژه عملی نیز نمایش نامه ایست که برطبق قوانین و مشخصات عناصر روایی برای کودکان ? تا ? سال تنظیم گردیده و اقتباس آزاد افسانه های ایزد تیشتر و دیو اسپنجگروش از اسطوره های به دینان در اوستا و بندهش است.