چکیده با توجه به پیچیدگی پویایی روز افزون عوامل محیطی و تغییرات بسیار سریع این عوامل سازمان های سنتی دیگر قادر به هماهنگی با این تغییرات نیستند و اگر نتوانند بطور مستمر خود را با شرایط پیچیده و متغیر محیطی انطباق دهند محکوم به شکست خواهند بود. از این رو مبحث سازمان یادگیرنده به عنوان ابزاری برای بقاء و هماهنگی با این تغییرات مورد توجه بسیاری از این سازمان ها قرار گرفته است. در این تحقیق به دنبال بررسی الزامات مدیریتی سازمان های یادگیرنده در دانشگاه ها (دانشگاه پیام نور و دانشگاه جامع علمی کاربردی) می باشد. سازمانی که خود مسئول تربیت افراد یادگیرنده در جامعه است و خود این امر نیز از نکات قابل توجه است و دقت نظر بیشتری از سوی محقق می طلبد. هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه وضعیت سازمان یادگیرنده بین دانشگاه پیام نور واحد تهران و دانشگاه جامعه علمی و کاربردی واحد 55 در سال 1388 می باشد. روش این پژوهش توصیفی پیمایشی است . در این پژوهش توصیفی کلیه مدیران و گروه معاونین دانشکده های دانشگاه پیام نور تهران و دانشگاه جامع علمی کاربردی تهران در مورد میزان انطباق دانشکده ها با ویژگی های سازمان یادگیرنده مورد پرسش قرار گرفتند. نمونه آماری مورد نظر مدیران گروه و معاونین دانشکده های دانشگاه پیام نور تهران و دانشگاه جامع علمی کاربردی تهران بودند. جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد که در نهایت 70 نفر بعنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع اوری اطلاعات پرسشنامه ابعاد سازمان یادگیرنده بود که توسط پیتر هانی تهیه شده است. این پرسشنامه شامل 20 جفت عبارت بود که هرعبارات یک قسمت از ابعاد سازمان یادگیرنده را در سازمان مشخص می کرد . به منظور تایید روایی از روش روایی صوری و به منظور بدست آوردن پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها در راستای پاسخگوئی به سئوالهای پژوهش ، در دو سطح از آمار استفاده گردید. ابتدا برای توصیف شاخص های جمعیت شناختی از آمار توصیفی (میانگین، فراوانی درصد، انحراف معیار ، نمودارها و درصد فراوانی ) استفاده شده است. سپس برای رسیدن به نتایج استدلال از آزمون t نمونه های مستقل استفاده شد. بطور کلی یافته های پژوهش نشان دهنده آن است که هر دو دانشگاه از انسجام کافی در راستای فرصتهای یادگیری برخوردار نیستند . عواملی که بیش از همه مانع از پیاده شدن اصول سازمان یادگیرنده در دانشگاه می شود عبارتند از عدم وجود فرایند سیستماتیک برای مشخص کردن نیازهای کارکنان ، توجه به کمیت و تاکید بر روی تعداد فارغ التحصیلان به جای توجه بر کیفیت و تاکید بر روی نظرات سازنده و مقالات و معلومات دانشجویان ، تعصب و پافشاری نسبت به قوانین وضع شده برای حل مشکلات ، عدم توجه به نظرات سازنده کارکنان و تاکید بر اداره امور به روش های گذشته ، عدم وجود امکانات کافی برای بالا بردن سطح کیفی کلاسها. واژگان کلیدی تحقیق: سازمان یادگیرنده - اصول سازمان های یادگیرنده - قابلیت های شخصی