تا چو سنجر ادب آموز شوی ترک آداب نمی باید کرد (7/205) چکیده پایان نامه ای که پیش رو دارید به بررسی و تحلیل آداب و رسوم و اشارات در دیوان «سنجر کاشانی» می پردازد. با توجه به اینکه آثار ادبی هر ملتی ترجمان آیین ها، آداب و رسوم آن ملت نیز هست. پرداختن به آداب و رسوم و اشارات در دیوان شاعران باعث آشنایی بهتر خواننده با جوامع گذشته و بالطبع منتهی به فهم بهتری از شعر و شاعران آن دوره می شود. این انگیزه مشوق من شد تا به گزارشی از آداب و رسوم و اشارات در دیوان سنجر کاشانی بپردازم. میر محمد هاشم «سنجر کاشانی» توانسته است بسیاری از رسوم و باورهای مردم روزگار خود (عصر صفوی) را همراه با تصویر پردازی هایی که اختصاص به شاعران سبک هندی دارد به رشته نظم بکشد. در دیوان "سنجر کاشانی"، آداب و رسوم و اشاراتی همچون: ترنج دادن عاشق به معشوق، وعده سر تیر دادن، تاج بخشی، شغل محبت، شیر بها،کَچّه بازی ، لون برناخن، ساز چینی و ... بسیار قابل توجه است که در کمتر دیوانی یافت می شود، این آداب و رسوم و اشارات زیبا از شاعری است که در جوانی ایران را ترک گفته و به سلک ستایشگران "جلال الدین اکبر شاه" در هند در آمده و با همه علاقه ای که به ایران و زادگاهش کاشان دارد هنگام بازگشت به ایران جان می سپارد . این پژوهش در قالب سه فصل تهیه و تنظیم شده است. فصل اول کلیات که شامل بیان مسئله و اهداف تحقیق است فصل دوم بدنه اصلی این پژوهش است که آداب و رسوم و اشارات را در بر می گیرد فصل سوم نتیجه گیری است که نگارنده بدان دست یافته است. کلید واژه: سنجر کاشانی، سبک هندی، آداب و رسوم، اشارات.