چکیده هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی فعالیت بدنی در هوای آلوده بر عملکرد قلبی عروقی بود. روش کار: دراین تحقیق 10 دانشجوی سالم با میانگین سنی 80/1±12/21 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند و از آنها یک با در هوای سالم (psi=70)، و یک بار در هوای آلوده (psi=135)، تست ورزش (شامل تست برس، نوار قلب، فشار خون، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن) گرفته شد. یافته ها: برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر، و از t وابسته برای تعیین تفاوت بین دو آزمون استفاده شد. کلیه عملیات آماری نیز با استفاده از نرم افزارspss نسخه 16 انجام شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی در هوای آلوده ناسالم بر قطعه st تاثیر معناداری نداشت. هوای آلوده بر اشباع اکسیژن سرخرگی، هم در حالت استراحت و هم در حین تمرین تاثیر معناداری داشت. هوای آلوده، بر ضربان قلب وفشار خون سیتولی و فشار خون دیاستولی در حالت استراحت تاثیر معنادار نداشت ولی در حین تمرین، هم بر ضربان قلب و هم بر فشار خون سیتولی و هم بر فشار خون دیاستولی تاثیر معناداری داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد فعالیت بدنی در هوای سالم و هوای آلوده ناسالم، تفاوت معناداری در عملکرد قلبی عروقی مردان جوان داشته باشد. کلمات کلیدی: هوای آلوده، عملکرد قلبی عروقی، ضربان قلب، قطعه st، فشار خون سیستولی و دیاستولی.