نتایج نشان داد که عامل نوع کود نیتروژن و فسفر بر طول کلاله-وخامه تازه، طول برگ، تعداد برگ، وزن خشک کلاله و خامه(عملکرد زعفران) و خصوصیات کیفی آن تاثیر معنی داری داشت(p<0.01). بیشترین میزان این پارامترها در بکارگیری توام کودزیستی 5/2لیتر نیتروکسین و اوره به میزان 75 کیلوگرم در هکتار (4n) و تیمار 150 کیلوگرم در هکتار اوره (2n)، و کمترین میزان ویژگی ها در تیمار شاهد(1n) حاصل شد. کارایی مصرف کود بیولوژیک نیتروژن نسبت به تیمار شاهد(1n) برای عملکرد زعفران به میزان 83 درصد بود و مصرف توام آنها نسبت به کود شیمیایی اوره (2n) تفاوت معنی داری نشان نداشت. اگرچه عملکرد کلاله و خامه در تیمار 2p (150 کیلوگرم فسفر در هکتار) و تیمار 4p (تیمار تلفیقی فسفر به میزان 75 کیلوگرم در هکتار تفاوتی نداشت، ولی مصرف 100 گرم کود بیولوژیک در هکتار (3p) علاوه بر حصول بالاترین عملکرد زعفران، سبب افزایش حدود 77/13 درصدی عملکرد کلاله و خامه نسبت به تیمار کود شیمیایی سوپر فسفات تریپل(2p) شده است.نتایج این بررسی نشان داد که اثر متقابل نوع کود نیتروژنه و فسفره بر عملکرد کمی و کیفی گیاه زعفران تاثیر معنی داری داشته است و جهت حصول حداکثر عملکرد ماده خشک و کیفیت آن در واحد سطح، مصرف نیتروکسین و 100 گرم زیستی فسفره یا مصرف توام 5/2لیتر کود زیستی نیتروژنه در هکتار بهمراه 75 کیلوگرم کود اوره در هکتار با 150 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل توصیه می شود. بطور کلی بیشترین میزان پارامترهای اندازه گیری شده در بکارگیری کودزیستی بدست آمد و کمترین میزان جذب این عنصر در تیمار شاهد و یا مصرف کود شیمیایی حاصل شده است. بنابراین، تاثیر کود زیستی ناشی از تثبیت نیتروژن و افزایش فراهمی آن برای گیاه، ترشح مواد تحریک کننده رشد و حلالیت برخی عناصر غذایی که بصورت ترکیبات معدنی رسوب نموده اند باشد. کود بیولوژیک اثرات کیفی بهتری نسبت با کود شیمیایی در راستای کشاورزی پایدار داشت. بعلاوه، در این مطالعه تغییرات عملکرد کمی و کیفی زعفران در رابطه با مصرف کود زیستی و شیمیایی بررسی شده است. کلمات کلیدی :زعفران،فسفر، نیتروژن، عملکرد،کود زیستی، سافرانال،کیفی،کروسین و پیکروکروسین