کادمیوم و نیکل از جمله عناصر کمیاب و مضر برای حیات و از آلایندهای خطرناک به شمار می روند. این عناصر از طریق منابع آلوده از جمله پسابها و فاضلاب (شهری و صنعتی)، سبب آلودگی و کاهش کیفیت وگاهی حتی سمیت منابع آب می گردند؛ از سوی دیگر با توجه به افزایش جمعیت و نیاز به منابع آب بیشتر، همچنین افزایش آلوده شدن این منابع آبی ارزشمند، نیاز شدیدی به روشهای نو و ارزان برای پالایش و بهبود کیفیت آبها احساس می شود. گیاهپالایی با گیاهان آبزی روشی موثر و ارزان برای بهبود کیفیت آب و پسابهاست. در این پژوهش طی 14 روز کشت دو گیاه آبزی عدسک آبی و چنگال آبی در محلول غذایی هوگلند آلوده در 4 سطح مختلف کادمیوم و نیکل (1، 2، 4 و 6 میلیگرم در لیتر) و پساب صنایع فولاد اهواز که آلوده به نیکل و کادمیوم بود، حذف زیستی کادمیوم و نیکل از پسابها بررسی شد. برای به دست آوردن تاثیر زمان بر پالایش، میزان عناصر سنگین در محیطهای کشت روزانه اندازه گیری شد. این گیاهان کادمیوم و نیکل را به مقدار زیادی جذب زیستی کردند و کارایی حذف کادمیوم و نیکل به ترتیب در عدسک آبی تا 91 درصد و 50 درصد و برای چنگال آبی تا 01/82 و 5/52 درصد رسید، پالایش کادمیوم و نیکل از پساب صنعتی نیز به طور کامل موفق بود. نتایج این تحقیق نشان داد که عدسک آبی علیرغم آنکه جاذب بهتری برای عنصر کادمیوم می باشد، ولی به دلیل ماندگاری کمتر، تولید ماده خشک کمتری را نمود. در صورتیکه گیاه چنگال آبی جاذب بهتری برای نیکل، با ماندگاری و تولید ماده خشک زیادتر می باشد. پالایش زیستی کادمیوم، نیکل و دیگر مواد آلاینده ی محلول توسط عدسک آبی و چنگال آبی از پسابهای آلوده کارا و مناسب است.

ایران کشوری گسترده، وسیع و با اقلیم های متنوع است و همین شرایط اقلیمی، منجر به تنوع فراوان گونه های گیاهی شده است. در این تحقیق محتوی فنل و فلاونوئید کل و فعالیت مهار رادیکال آزاد dpph، در عصاره متانولی سه گیاه گل گاوزبان خوزستانی، ناجوردندان و شکرتیغال مورد بررسی قرار گرفت. همچنین خواص ضد باکتریایی و ضد قارچی دو گیاه گل گاوزبان و ناجور دندان بررسی شد. نتایج نشان داد که عصاره متانولی ریشه گل گاوزبان روی باکتری گرم مثبت staphylococcus aureus و bacillus subtilis بیشترین بازدارندگی را داشت. در گیاه ناجوردندان عصاره dmso در غلظت 600 میلی گرم در میلی لیتر بیشترین بازدارندگی را روی باکتری pseudomonas aeruginosa نشان داد. بیشترین میزان فنل در عصاره متانولی گیاه شکرتیغال بود. بیشترین میزان فلاونوئید هم مربوط به برگ گل گاوزبان و شکرتیغال بود. کمترین میزان ic 50 مربوط به گل و ناجوردندان و بیشترین درصد مهار مربوط به ناجوردندان بود. خاصیت ضد قارچی در هیچ یک از دو گیاه دیده نشد. القا ریشه مویین در گیاه گل گاوزبان و تایید تراریختی ریشه های مویین به کمک pcr انجام شد. از ریشه های مویین به منظور باززایی کالوس گرفته شد.در همه غلظت های هورمون 2,4-d کالوس تشکیل شد. بیشترین میزان کالوس زایی در غلظت 5/0 میلی گرم بر میلی لیتر 2,4-d بود. در حضور هورمون های ba و iba بیشتری میزان کالوس زایی وقتی بود که دو هورمون در بالاترین غلظت، یعنی 2 میلی گرم در لیتر بود. با افزایش غلظت هر عصاره میزان بازدارندگی رشد باکتریایی افزایش یافت. با توجه به اهمیت ترکیبات فلاونوییدی در درمان بیماری های انسانی و جلوگیری از اکسیداسیون لیپیدها در مواد غذایی میزان بالای فلاونویید در برگ گیاه گل گاوزبان و گیاه شکرتیغال قابل توجه است.