هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو شیوه تمرینی ایروبیک و هیپ- هاپ بر بهزیستی روان شناختی دانشجویان پسر دانشگاه ارومیه بود. روش تحقیق حاضر شبه آزمایشی با طرح سری های زمانی با چند گروه می باشد که شامل دو گروه تجربی و یک گروه کنترل بود، که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون یک و دو، مورد آزمون قرار گرفتند. . جامعه آماری پژوهش حاضر 432 از دانشجویانی بودند که در نیمسال دوم سال تحصیلی 89-88 در واحد تربیت بدنی عمومی یک در دانشگاه ارومیه ثبت نام کرده بودند و ازبین افراد واجد شرایط60 نفر (میانگین سنی 79/1±46/21) به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی ها در گروه های تجربی به مدت 3 ماه هفته ای 3 جلسه در برنامه تمرینی شرکت نمودند. آزمودنی های گروه کنترل در این مدت هیچگونه برنامه تمرینی نداشتند. به منظور جمع-آوری اطلاعات از مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1989) استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که تمرینات ایروبیک و هیپ- هاپ بر بهزیستی روان شناختی و خرده مقیاس های آن تأثیر معنی داری (01/0>p) داشت. همچنین نتایج تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که تفاوت معنی داری (01/0>p) بین میانگین های سه گروه ایروبیک، هیپ- هاپ و کنترل در بهزیستی روان شناختی و خرده مقیاس های آن در مرحله پس آزمون یک و دو وجود داشت. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین دو گروه ایروبیک و هیپ- هاپ در مرحله پس آزمون دو در بهزیستی روان شناختی و خرده مقیاس های ارتباط مثبت با دیگران، تسلط محیطی، رشد فردی و هدفمندی در زندگی اختلاف وجود داشت و بین عوامل استقلال و پذیرش خود بین دو گروه در این مرحله تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<p). بطور کلی در این تحقیق نشان داده شد که تمرینات هیپ- هاپ به طور موثرتری به نسبت ایروبیک می تواند بر بهزیستی روانی دانشجویان تاثیر گذار باشد. با وجود اختلاف در میزان تاثیرات این دو نوع تمرین بر بهزیستی، انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه احتمالا می تواند پاسخ روشن تری به ارمغان آورد که چه نوع تمریناتی به طور موثرتری بر بهزیستی دانشجویان تاثیر گذار است.