با وقوع زمین لرزه های مخرب و گزارش های میزان خسارات و تلفات رخ داده در این زمین لرزه ها، توجه بیشتری سمت ارزیابی و بهسازی لرزه ای سازه های موجود می رود. این ارزیابی ها معمولاً بدون در نظر گرفتن اندرکنش خاک-سازه انجام می گیرد. هدف از انجام این پایان نامه بررسی اثرات اندرکنش خاک-سازه در پاسخ لرزه ای سازه ها می باشد. برای این منظور 4 مدل ساختمانی یک، سه، شش و ده طبقه که بر روی خاک نوع 4، بر اساس آیین نامه 2800، قرار گرفته باشند در نظر گرفته شده است. در ابتدا این مدل ها بر اساس مبحث ششم از مقررات ملی ساختمان بارگذاری ثقلی و آیین نامه ی 2800(ویرایش اول) بارگذاری لرزه ای شده و سپس منطبق بر آیین نامه بتن آمریکا (aci318-95) مدل ها تحلیل و طراحی می شوند. در گام بعدی مدل-های موجود با توجه به دستورالعمل بهسازی و آیین نامه asce41-06 مورد ارزیابی قرار می گیرد، برای این منظور و در سه مرحله تحلیل های استاتیکی غیرخطی (pushover) انجام گرفت، ابتدا بدون لحاظ کردن اندرکنش خاک-سازه در مدل سازه-ها پارامترهای موثر بر ارزیابی مشخص گردید، سپس با در نظر گرفتن اندرکنش اینرسی خاک-سازه در مدل سازه ها این پارامترها مشخص شد و نهایتاً اثرات، اندرکنش اینرسی و اندرکنش جنبشی خاک-سازه بر پارامترهای تاثیرگذار بر ارزیابی سازه ها بر اساس دستورالعمل بهسازی ساختمان های موجود مشخص گردید. نتایج حاصل از این تحلیل ها نشان می دهد که، در نظر گرفتن اندرکنش اینرسی خاک-سازه باعث نرم تر شدن سازه و در نتیجه افزایش زمان تناوب سازه گردیده، که اثر مستقیم بر تغییر مکان هدف سازه دارد، از طرفی در نظر گرفتن اندرکنش جنبشی و میرایی پی، باعث کاهش شتاب های طیفی و به ویژه در زمان تناوب های کمتر از 1 ثانیه می گردد. همچنین نتایج بیانگر این موضوع است که در نظر گرفتن اندرکنش خاک-سازه باعث بهتر شدن نتایج ارزیابی عملکردی اعضا می شود.