زمینه وهدف :طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت درسال 2009حدود 300میلیون نفر آلوده به میکروب سل بوده اند که ازاین تعداد 90میلیون نفردرآینده مبتلا به به بیماری سل خواهند گردید . بیشترین شیوع بیماری سل درایران مربوط به استان سیستان وبلوجستان بامیزان 84/54درصدهزار نفر است . هدف ازاین مطالعه بررسی تاثیر برنامه آموزشی مدون دررفتارهای پیشگیری کننده از ابتلا به سل درمراجعین به خانه بهداشت روستای رمین شهرستان چابهار می باشد . روش بررسی : دراین مطالعه نیمه نجربی تصادفی شاهدار ،تعداد 90نفر ازساکنین واجد شرایط که حداقل 15 سال داشتند و،مبتلابه بیماری سل نبودند، انتخاب وبه طورتصادفی به دو گروه مورد وشاهد تقسیم شدند . گروه مورد تحت برنامه آموزشی قرار گرفت درصورتی که گروه شاهد هیچ برنامه آموزشی دریافت نکرند. ابزار جمع آوری اطلاعات ازطریق پرسشنامه محقق ساخته بود.داده ها درسه مرحله قبل ،بعد وسه ماه بعد از آموزش از طریق پرسشنامه جمع آوری ووارد برنامه spss شد .از آزمونهای کای مجذور ، test,paired t test , tبرای تجزیه وتحلیل داد ها استفاده شد . یا فته ها :میانگین سنی درگروه شاهد(8/ 5 ±26 ) سال ودرگروه مورد (1/ 5±24 ) سال بود دوگروه دربدو مطالعه ازنظر مشخصات دموگرافیک ونمره آگاهی ، نگرش ورفتار یکسان بودند .( 05/0p >). بعدازسه ماه ازمطالعه گروه مورد با نمره اگاهی (92/14±68/46)، نمره نگرش (74/5 ± 48/21) ونمره رفتار (30/2 ± 95/6) باگروه شاهد بانمره آگاهی ( 79/10 ± 02/35) ،نمره نگرش (29/5 ± 15/15) ونمره رفتار ( 96/1 ± 95/ 4) بطور معنی داری ازنظر آماری متفاوت بود ( 0001/0> p) . نتیجه گیری : طبق نتایج این مطالعه ، برنامه آموزشی بکاررفته دراین مطالعه توانست بطورچشمگیری باعث ارتقائ آگاهی ، نگرش ورفتار افراد در خصوص رفتارهای پیشگیرانه از بیماری سل گردد.