شبکه حس گر بی سیم از صدها گره حسگر تشکیل می شود که وظیفه آنها جمع آوری اطلاعات از محیط و در صورت امکان فشرده سازی و ارسال داده ها از طریق کانال بی سیم به ایستگاه مرکزی است. در این میان از آنجایی که گره های حسگر دارای منبع انرژی محدودی هستند استفاده از پروتکل ها و الگوریتم های مسیریابی می تواند در طول عمر این شبکه ها بسیار اثرگذار باشد. از طرفی مطالعه کارکرد این شبکه ها در مقیاس های کوچک و چند ده گره ای نمی تواند ملاک و مقیاس مناسبی در بررسی کارایی پروتکل های مسیریابی باشد. در این پایان نامه ابتدا به بیان مقدماتی از شبکه های حسگر پرداخته و مفاهیمی از جمله تجمیع داده ها و اثراتش و مدل مصرف انرژی در شبکه های حسگر را شرح می دهیم و انواع طبقه بندی پروتکل های مسیریابی ذکر می شود و سپس پروتکلهایی از نوع چند پخشی و تک پخشی بطور جداگانه شرح داده شده و سپس به بررسی سه پروتکل معروف و کاربردی از wsn ها پرداخته و آنها را در مقیاس های نسبتا بزرگ شبیه سازی می نماییم و با مطالعه نقاط قوت و ضعفشان سعی در ارائه راهکارهایی جهت بهبود کاراییشان، چه از لحاظ مصرف انرژی و چه از نظر تاخیر در انجام کار، خواهیم کرد.