چکیده رساله/پایان نامه : یکی از موضوعاتی که معمولاً در مبحث اعلام اراده مورد بررسی قرار می گیرد، سکوت و آثار و أحکام آن است. بیشتر علمای فقه و حقوق، سکوت را به دلیل ماهیت مبهم آن، دارای هیچ اثری نمی دانند؛ به عقیده این گروه، بر سکوت شخص، نمی توان یک اثر حقوقی بار کرد. این که سکوت، وسیله متعارفی برای اعلام اراده نیست و هیچ اثری ندارد را، شاید بتوان به عنوان یک قاعده و اصل کلی پذیرفت ، ولی این اصل هم مانند دیگر اصول، دارای استثنائاتی است. در تمام مکاتب حقوقی، بویژه مکتب حقوقی امامیه، دلالت سکوت همراه قرائن و امارات بر رضا پذیرفته شده و چنین سکوتی از تحت قاعده کلّی عدم دلالت سکوت خارج شده است. در کتابهای فقهی امامیه این موارد استثنائی به صورت پراکنده ذکر شده اند که در این نوشته سعی خواهد شد در حد توان، با گذاری در آراء فقهای امامیه و متون قوانین و شروح آنها، گردآوری شوند