این پایان نامه با استفاده از روش تحقیقِ تحلیلی- تاریخی به تحلیل موضوعی بیست و سه نمایشنامه از شش نمایشنامه نویس ایران (بهرام بیضایی، علیرضا نادری، محمد یعقوبی، محمد چرم شیر، محمد رحمانیان و نغمه ثمینی) در فاصله ی سال های 1385-1375 می پردازد و سعی دارد تا با استفاده از این نمایشنامه ها به شناختی از بیشترین مضامین و تم های مورد استفاده ی نمایشنامه نویسان در طول این یک دهه دست یابد. در طول این تحقیق، آشکار می شود که بازتاب جریان های سیاسی روز، احقاق حقوق زنان، خانواده، عدالت و عدالت طلبی، تقابل انسان امروزی ایرانی با هویت گذشته ی خویش، نمایش تعصّبات، آزادی و تجدّد طلبی از مهمترین مضامین مورد استفاده ی این نمایشنامه نویسان در طول این یک دهه بوده است. در فصل اول این پایان نامه تعاریف متفاوت "تم" و مهمترین منتقدان نقد مضمونی معرفی می شوند. در فصل دوم به تحلیل موضوعی نمایشنامه های بهرام بیضایی پرداخته می شود و در فصل سوم نمایشنامه های محمد چرم شیر، محمد رحمانیان و علیرضا نادری تحلیل موضوعی می شوند. نهایتاً در فصل پایانی پایان نامه نمایشنامه های محمد یعقوبی و نغمه ثمینی مورد تحلیل موضوعی قرار می گیرند.