در خصوص مشکل میزان بالای نسبت ماکزیمم به متوسط توان، باید عنوان داشت که از جمله معایب عمده ی مدولاسیون های چند حاملی، بزرگی نسبت ماکزیمم به متوسط توان در خروجی فرستنده می باشد، در حالی که این مشکل در سیستم های تک حاملی وجود ندارد. چرا که در تکنیک های چندحاملی، سیگنال خروجی شامل چندین زیر حامل مدوله شده و مستقل می باشد و در زمان هایی که دامنه ی تمام زیر حامل ها به طور هم فاز با هم جمع می شود، سیگنال بزرگی تولید می کند. این مسئله دو مشکل عملکردی اساسی ایجاد می کند: اول این که، نیاز به تقویت کننده های با محدوده ی عملکرد خطی وسیع که پرهزینه هستند را به سیستم تحمیل می نماید و دیگر آن که، مبدل های a/d و d/a را دارای ساختمان بسیار پیچیده ای می کند. لذا پرواضح است که کاهش papr در سیستم های مبتنی بر ofdm، از نظر عملی بسیار مهم می باشد. پژوهش های متعددی در این زمینه انجام شده، که طی دهه ی اخیر به اوج خود رسیده است. مجموعه تکنیک های موجود جهت کاهش این پارامتر را می توان به دو دسته تکنیک های اعوجاجی و تکنیک های بدون اعوجاج تقسیم کرد. تکنیک برش، پنجره کردن و حذف نقاط پیک از دسته تکنیک های اعوجاجی هستند که عملکرد خطا و طیف توان سیگنال را دچار مشکل می کنند. تکنیک های بدون اعوجاج به قیمت داشتن پیچیدگی بیشتر، مشکلات تکنیک های اعوجاجی را نداشته ولی از جهات دیگری، همچون افزایش توان ارسالی، افت نرخ ارسال دیتا، ارسال اطلاعات جانبی و عملکرد خطا، تفاوت در کارایی آن ها دیده می شود.