چکیده بررسی و بازنگری برنامه های آموزشی در هر مقطع و رشته تحصیلی،یکی از راهکارهای ارتقاء و توسعه برنامه های آموزشی بوده و موجب افزایش کارآیی و اثر بخشی برنامه ها می شود. رشته مدیریت رسانه به عنوان یک حوزه و میان رشته ای جدید و نوپا، از سال 1381 در کشور ایران راه اندازی شد. اکنون پس از گذشت حدود یک دهه، با توجه به پیشرفت های تکنولوژیکی و رشد و تغییرات سریع سازمان های رسانه ای، این رشته نیازمند بازنگری در ساختار برنامه درسی از لحاظ شکلی و محتوایی می باشد. در این تحقیق که یک مطالعه کیفی می باشد تلاش شده است به روش دلفی، دیدگاه خبرگان و متخصصان حوزه مدیریت رسانه درباره وضعیت موجود رشته مذکور در کشور مورد بررسی قرار گیرد. دیدگاه های خبرگان شرکت کننده در این تحقیق که متشکل از دو گروه مدیران اجرایی سازمان صدا و سیما و رسانه- های الکترونیکی و همچنین اساتید دانشگاهی آشنا به حوزه مدیریت رسانه می باشند، از طریق مصاحبه و پرسشنامه گردآوری و طبق اصول تحقیقات کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. همچنین از طریق مطالعات تطبیقی و کتابخانه ای، اطلاعات تکمیلی گردآوری گردیده است. روایی تحقیق نیز به روش صوری و از طریق مراجعه به خبرگان و متخصصان تایید شده است. با توجه به بررسی های انجام شده، مشخص شد که رشته مدیریت رسانه با توجه به اهداف طراحی شده آن، کارآیی لازم در شرایط فعلی برای تربیت مدیران رسانه ای را ندارد. در این تحقیق ضمن بر شمردن نقاط ضعف برنامه فعلی، گرایش جدیدی از رشته مدیریت رسانه با عنوان گرایش مدیریت رادیو- تلویزیونی به عنوان الگوی مناسب برای دوره کارشناسی ارشد، ارائه گردیده است. در گرایش مذکور مواردی همچون هدفگذاری دوره، پژوهشی بودن و عملی بودن قسمتی از فرصت تحصیلی دوره، شناسایی حوزه های اصلی تاثیر گذار بر رشته مدیریت رسانه، گنجاندن دروس و مباحث جدید روز مدیریت رسانه در برنامه درسی و انتخاب محتوای مناسب برای دروس، مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است. در پایان یکسری توصیه های آموزشی جهت چگونگی به کارگیری این الگو در شرایط آموزشی ایران و پیشنهادهایی جهت انجام تحقیقات در آینده ارائه گردیده است. واژگان کلیدی: برنامه درسی، کارشناسی ارشد، مدیریت رادیو- تلویزیونی، مدیریت رسانه.