چکیده پژوهش مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر بخشی تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر کاهش سطح آشفتگی ذهنی و میزان تصاویر راجعه جانبازان جنگ ایران (مبتلا به ptsd)، انجام گرفت. در این پژوهش تعداد 4 نفر جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه، به صورت نمونه در دسترس مورد آزمون قرار گرفتند. تمامی بیماران وجود خاطرات مزاحم و پریشان کننده مربوط به حوادث آسیب زا را اظهار می کردند. اعتقاد بر این است که این خاطرات مزاحم پریشان کننده، به عنوان مهمترین عامل نگهداری و دوام بیماری، عمل می کند. تمامی این افراد که تصاویر راجعه مزاحم، مزمن و شدید را گزارش کرده بودند؛ به طور میانگین 10 جلسه درمان انفرادی را دریافت نمودند. این جلسات انفرادی مشتمل بر بازآفرینی خیالی و پردازش مجدد، به عنوان یک روش درمانی مستقل بود. با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه، اثر بخشی نسبی روش درمان و پایداری نتایج درمانی یک ماه پس از درمان، مشخص شد. این پیامدهای مطلوب درمانی، صرفا ً با استفاده از تجسمات بصری بیماران و بدون چالش کلامی با باورهای منفی آنان، بدست آمد. با این حال، تغییرات خودبخودی باورها، نشخوارهای ذهنی و رفتار بیماران مورد مشاهده قرار گرفت. بطور کلی می توان نتیجه گرفت که شیوه درمانی بازآفرینی خیالی و پردازش مجدد، در درمان نشانگان بیماری جانبازان جنگ مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه، موثر بوده است. این پژوهش، تلاشی مقدماتی برای نشان دادن چگونگی کار کردن بر روی تصاویر ذهنی مزاحم بیماران بود و امید دارد که اسباب تحریک تحقیقات غنی تر، در این زمینه را فراهم آورد. کلید واژه ها: اختلال استرس پس از ضربه (ptsd)؛ تصویر سازی ذهنی هدایت شده؛ درمان بازآفرینی خیالی و پردازش مجدد (irrt)؛ تصاویر راجعه مزاحم؛ سطوح آشفتگی ذهنی؛ جانباز.