اخلاق نویسی در گستر? ادب فارسی سابقه ای هزار ساله دارد. پس از آنکه ایرانیان با تعالیم قرآن آشنایی یافتند، در این زمینه فعالیت بیشتری به خرج دادند. از نخستین آثار تعلیمی در این موضوع تهذیب الاخلاق نوشت? ابوعلی مسکویه است. در این جریان تا عصر حاضر صدها کتاب و رساله به رشت? تحریر درآمده است. در عصر صفوی نظر به بالا گرفتن آثار مکتوب در این باب نیز تألیفات متعددی به منص? ظهور رسید که نقد و ارزیابی هر یک از این آثار موضوع جدایی است. « اخلاق شاهی » نوشت? مظفّر حسنی ( حسینی ) طبیب کاشانی متخلّص به شفایی یکی از آثار مکتوب قرن دهم است که نویسنده در آن به اخلاق و آداب و فضایل صفات، با شواهدی از آیات و روایات ناب و حکایات نادری پرداخته است. آنچنانکه از فهرست وار? کتابهای فارسی احمد منزوی بر می آید در کشور ایران از این اثر پنج نسخه موجود است که در مقدمه به طور جداگانه معرفی شده اند. رسال? اخلاق شاهی شامل دو مقاله است. مقال? اوّل شامل 21 باب در اخلاق حسنه و مقال? دوّم شامل 17 باب در اخلاق ذمیمه بوده، که مقال? اوّل موضوع تصحیح این پایان نامه است. در این پایان نامه علاوه بر تصحیح متن ( به روش تحلیل محتوا )، افکار و عقاید نویسنده، نکات بلاغی و دستوری متن و مضمون و محتوای آن مورد بررسی قرار گرفته، در تعلیقات آخر نیز فهرست آیات، احادیث، فهرست سخنان حکما و... آمده است. در پایان یاد آور می شویم که اخلاق شاهی از متون روایی محسوب شده که حکایات آن شامل درون مای? اخلاقی تهذیب و تزکیه نفس است ، این کتاب در نهایت به شاه طهماسب صفوی حسینی تقدیم شده و بیشتر روی سخن او با حاکمان و صاحبان دولت است.