چکیده زندگی کردن روی سیاره ای که در آن فاصله ها برداشته شده اند، تعامل جهانی مردم را نه تنها به یک کانال مشترک (اینترنت یا ویدیو کنفرانس)،بلکه به یک زبان مشترک ملزم میکند (block & cameron, 2002)، یادگیری زبان انگلیسی بعنوان یک زبان بین المللی(اعتبار آن را بدست آورده است) در شروع هزاره جدید در همه جا حی و حاضر است. بنا بر این، بمنظور کسب گویایی در آن زبان، نه تنها چارچوب تئوریهای جدید لازم است که در نظر گرفته شوند، بلکه کارآمدترین سیستم آموزشی در کسب کردن توانش کاربردی زبان یک مسئله بسیار مهم است. در امتداد مطالعات دیگرtakahashi,2001,tateyama,2001) alc?n,2005 از میان بسیاری دیگر( این تحقیق کار آمدی آموزش را روی سطح کاربردی زبان بررسی کرد. بطور برجسته و قابل ملاحظه، مهمترین هدف این تحقیق این بود که بررسی کند تا چه اندازه دو روش تدریس آموزشی (صریح در مقابل ضمنی) بر روی فراگیران ایرانی در تولید فرمهای درخواست زبان انگلیسی بعنوان زبان خارجی در ایران تا ثیر می گذارد. تحقیق روی 100نفر (50 مذکر و 50 مونث) که بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، شروع شد (صریح در مقابل ضمنی)؛ تحقیق با 97 نفر ( 48 مذکر و 49 مونث) ادامه یافت. از یک سو گروه صریح، آموزش را روی فرم مورد نظر درخواست بصورت صریح و از طریق تکنیک عمل افزایش آگاهی دریافت کرد و از سوی دیگر گروه ضمنی آموزش را روی فرم مورد نظر درخواست بصورت ضمنی، از طریق تکنیکهای بهسازی درونداد و از نو طرح کردن دریافت کرد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تولید فرمهای درخواست به هر دو شیوه آموزش مفید بود، ولی گروهی که به طریق صریح آموزش را دریافت کرده بود در تولید فرم مورد نظر درخواست برتری داشت. همچنین در راستای نتایج تجربی بدست آمده، پیشنهاداتی برای مطالعات بیشتر در ارتباط با تاثیر آموزش بر یادگیری توانش کاربرد میان فرهنگی زبان انگلیسی داده شده است.