گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در تمامی ابعاد زندگی بشر تحولی بنیادین ایجاد کرده است و دنیای کنونی را در جریان یک انقلاب کامل قرار داده است. شبکه های جهانی و فناوریهای پیشرفته رایانه ای، روش انجام کارها را متحول کرده اند. با پیشرفت سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات در دنیا و تاثیر عمیق ابزار و تجهیزات الکترونیکی در تسهیل و تسریع کارها و صرفه جویی در وقت و هزینه هر روز بر اهمیت اینگونه وسائل و کاربرد آنها افزوده می شود(موغلی, 1386). عصر حاضر به روایت الوین تافلر عصر فراصنعتی یا عصر اطلاعات است. مورو و همکاران (2004) بر این باورند که در شروع هزاره سوم و در ابتدای قرن بیست و یکم، رشد روزافزون فناوری اطلاعات و ارتباطات در تمامی شئون زندگی بشر اثر گذاشته و آن را دستخوش تغییر نموده است. این تغییرات در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، آموزشی و بسیاری حوزه های دیگر، چشمگیر بوده و زمینه تحولات سریع و غیرقابل بازگشتی را در جهان فراهم آورده است. امروزه در عصری زندگی می کنیم که آن را عصر اطلاعات نامیده اند و این نامگذاری در پی تحولات پرشتاب نیمه دوم قرن بیستم در حوزه علوم و فناوری صورت گرفته و منجر به تشکیل جامعه نوینی به نام جامعه اطلاعاتی شده است. جلالی (1380) بر این باور است که در عصر ارتباطات و اطلاعات تمامی فعالیت های بشر به سمت فرایندهای الکترونیکی و مبتنی بر شبکه جهانی اینترنت و وب پیش می رود، به طوری که واژگان جدیدی همانند تجارت الکترونیک، کسب وکار الکترونیک ، آموزش الکترونیک، دولت الکترونیک و... به دایره لغات تمامی ملل وارد شده است. فناوری اطلاعات و ارتباطات، تکنولوژی عصر جدید می باشد که موجب کاهش زمان انجام محاسبات، دقت در پردازش داده ها، تبادل آسان اطلاعات و کم کردن هزینه داد و ستد شده است(محمودی, 1384). در این راستا، سازمانها و تاثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات در سازمانها نیز بعنوان بخشی از جامعه بشری، از این قاعده مستثنی نبوده و این مسئله باعث شده تا کشورهای مختلف پذیرش و گسترش فناوریهای اطلاعات و ارتباطات را در ادارات و سازمانها که تحت عنوان دولت الکترونیک نیز شناخته می شود را مورد توجه قرار دهند. لازم به ذکر است که نتایج منتشره از این اقدامات حاکی از قابلیتهای عمده این فناوریها در سازمانها می باشد چرا که سازمانها با بکارگیری فناوری اطلاعات توانایی و قابلیت خود را برای تولید و ارائه محصولات و خدمات بیشتر و جدیدتر افزایش دادند، این ابزار باعث گردید مدیران سازمانها با سرعتی بیشتر و دقتی بالاتر اطلاعات سازمانی و برون سازمانی را در اختیار گرفته و تصمیمات خود را براساس این اطلاعات اتخاذ نمایند(سعادتمندی, 1383). در ایران نیز اخیرا با درک این ضرورت، حرکت به سمت ایجاد دولت الکترونیک مورد توجه قرار گرفته است. (زارعی, 1381). لذا مطالب فوق الذکر باعث علاقمندی و انتخاب موضوع تحقیق "پذیرش فناوری اینترنت در شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب" بوده است و این مطالعه، با تمرکز بر ارتباط کارمند-دولت درصدد یافتن فاکتورهای موثر بر پذیرش فناوری اینترنتی در یک سازمان دولتی در ایران یعنی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب می باشد. مطالعه حاضر شامل 5 فصل می باشد که در فصل اول کلیات تحقیق و در فصل دوم مرور ادبیات تحقیق مشتمل بر فناوری اطلاعات و ارتباطات و پذیرش فناوری و در فصل سوم روش تحقیق و مراحل انجام تحقیق، در فصل چهارم به تفصیل تجزیه و تحلیل داده های تحقیق و نتایج آن مورد بحث واقع شده و فصل پنجم به نتیجه گیری و پیشنهادات تحقیقات آتی می پردازد.