اهمیت کلی در صورت اثربخشی این رویکردمی توان به آموزش آن برای بهبود عملکرد زوج ها به محیط ارتباطی خانواده کمک کرد هدف اصلی: تعیین اثربخشی رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر افزایش رضایتمندی زوج های دانشگاه فردوسی مشهد هدف کاربردی: بهره گیری از راهبردهای درمانی رویکرد تحلیل رفتار به منظور اصلاح باورها و شناخت ویژگی شخصیتی هر فرد و کمک به بهبود ارتباط زوج ها در زندگی زناشویی می باشد. فرضیه: گروه درمانی با رویکرد تحلیل رفتار باعث افزایش معنی داری رضایت زناشویی می شود. تعاریف نظری: گروه درمانی به روش ta: درآن مددجویان با یک طرح زمان بندی شده با درمانگر ملاقات دارند و تمرکز بر روی خودآگاهی درک از خود و پیشرفت و بهبود روابط بین فردی و ایجاد تغییرات رفتاری وحل مشکلات عاطفی می باشد.(بک ،به نقل از عامری،1384) رضایتمندی زناشویی: وضعیت روانی که فرد از ارتباط با همسر خویش کمال لذت را ببرد (بروان،2000) تحلیل رفتارمتقابل : روش منظمی برای روان درمانی به منظور رشد تغییرات شخصی، مجموعه نظریه ها، راهکارهای عملی که فلسفه زیربنایی آن درک رفتار انسانی، ارتقاء خودپیروی و مشارکت اجتماعی.(جونزواستوارت،ترجمه دادگستر،1384) جامعه آماری: زوج های متأهلی است که حداقل یکی از دو نفرشان دانشجو و یا تازه فارغ التحصیل در دانشگاه فردوسی مشهد بودند. روش نمونه گیری: نمونه گیری در دسترس روش گردآوری داده ها در ابتدا آزمون داس و انریچ برای زوج های هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا شد(پیش آزمون). بعد از پایان جلسات آموزشی برای گروه ازمایش (پس از چهار هفته)، مجدداً از هر دو آزمون برای زوج های دو گروه برگزار گردید(پس آزمون). روش اجرای پژوهش با تکثیر اطلاعیه هایی از داوطلبان شرکت در برنامه های آموزشی ،هفته ای 2 جلسه 60 تا 90 دقیقه ای و جمعاً هشت جلسه(به عنوان گروه آزمایش) در برنامه آموزش تحلیل رفتار متقابل برای ارتقاء رضایتمندی زناشویی شرکت نمایند. در نتیجه،آشنایی افراد با جایگاه احساسات در زندگی و تشخیص صحیح اینکه در هر زمانی در کدام بعد از شخصیت خود به سر می بریم، این است که از هیجاناتی که در حال تجربه آنها هستیم آگاهی داشته باشیم. که این موضوع خود بر بحث های ارتباطی و این نتایج درافزایش رضایتمندی زناشویی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه موثر بوده است. در جمع بندی مطالبی که گذشت می توان گفت، رویکرد تحلیل رفتار در راستای ارتقای رضایتمندی زناشویی زوج ها، همچون دیگر روش های درمانی و نظری، آموزشی موفق می باشد. شرکت در این گروه ها، صرف نظر از سبک ارتباطی اولیه ی زوج ها و میزان ناسازگاری آنها در شروع دوره، تأثیر قابل توجهی بر بهبود زندگی زناشویی آنها داشته است. محدودیت های تحقیق 1- عامل فرهنگ شرکت کنندگان پیشنهادات به آیندگان بررسی نقش متغیر جنسیت مقایسه کارایی درمان گروهی با درمان فردی طبقه بندی براساس نوع مشکلات مطالعات مشابه درخصوص زوج های چندفرزند و در مرحله آشیانه ی خالی پیشنهاد برخاسته از یافته های پژوهش استفاده از این روش در مراکز مشاوره ای و کلینیک های روانشناسی همچنین به دلیل مفید بودن روش تحلیل تبادلی استفاده این روش در مراکز پژوهشی وآموزش به دانشجویان جهت کاربرد در ارتباط با دیگران توصیه می گردد.