پس از تهیه آزمونه ها، عمل آوری و انجام آزمایشها در زمانهای مشخص، مشاهده شد که در یک نسبت آب به سیمان ثابت، آهنگ صعود ) s افزایش درصد هوا موجب کاهش مقاومت فشاری، افزایش جزئی عمق صعود مویینگی، افزایش ضریب جذب آب مویینه مویینگی )، افزایش نفوذ آب تحت فشار و افزایش ضریب انتشار یون کلرید بتن میگردد که افت خصوصیات مقاومتی و تا حدودی دوامی مخلو طها را نشان میدهد. مقاومت ویژه الکتریکی نیز با افزایش درصد هوای عمدی، روند افزایشی را از خود نشان داد. تأثیر هوای عمدی در بتن در پتانسیل خوردگی میلگرد های مدفون نیز به علت وجود محدودیت زمانی در انجام آزمایشها به وضوح مشخص نشد ولی واضح است که افزایش نسبت آب به سیمان در مخلوط موجب افزایش احتمال خوردگی میلگر دهای مدفون میگردد.