انار در طب گیاهی به عنوان دارویی مفید جهت کاهش علائم یائسگی بویژه پوکی استخوان بکار می رود. در این بررسی اثر انار بر دستگاه اسکلتی در دوران جنینی و اثر بر سلول های مزانشیمی در شرایط کشت مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 22 سر موش ماده نژاد balb/c حامله به 4 گروه شامل گروه تیمار شده با آب مقطر، گروه تیمار شده با عصاره آب انار، عصاره دانه انار و مخلوط عصاره آب و دانه انار تقسیم شدند. جنین ها در روز 19 حاملگی از رحم خارج شدند و در اتانول 95% فیکس شدند. جهت بررسی سیستم اسکلتی از روش رنگ آمیزی آلسین بلو و آلیزارین رداس استفاده گردید. طول استخوان های فمور و تیبیا و طول ناحیه استخوانی شده آنها با میکرومتر مدرج چشمی اندازه گیری گردید. در روز 12 حاملگی جنین های دیگری از رحم خارج شده و سلول های بنیادی مزانشیمی جوانه های اندام های تحتانی و فوقانی آنها در شرایط کشت تکثیر گردید و عصاره انار در غلظت های مختلف به محیط کشت اضافه گردید. کشت های 9 روزه (جهت تعیین غضروفی شدن) و کشت های 14 روزه (جهت تعیین استخوانی شدن) بررسی گردید. نوزادان موش تیمار شده با آب انار افزایش معنی دار در طول فمور و شاخص استخوان سازی در فمور و تیبیا نسبت به گروه کنترل نشان دادند. شدت زیستایی و قطر ندول ها در کشت های 9 روزه کشت های تیمار شده با دانه انار از افزایش معنی دار برخوردار بود. کشت های 14 روزه تیمار شده با عصاره انار کاهش معنی داری را در شدت زیستایی و قطر ندول و افزایش معنی داری را در تعداد ندول نشان دادند. نتایج بیانگر اثر عصاره انار بر افزایش پتانسیل غضروف و استخوان سازی در شرایط in vitro و in vivo می باشد.