مسأله انتظار در فرهنگ اغلب ادیان و اقوام از اهمیت بسزایی برخوردار است و این بحث در فرهنگ اسلامی با عنوان مهدویت مطرح گردید همچنین با رواج مکتب هنر برای انسان در عرصه حیات معقول وشعر متعهد مفاهیم مذهبی از جمله انتظار به عرصه شعر قدم نهاد وشاعران به این رویکرد روی آوردند لذا این امر بایسته است که در این مسئله پژوهشی به عمل آید. هدف از این پژوهش نشان دادن توجه شعرای دوره انقلاب اسلامی به این مبحث و گرد آوری تعابیر شاعرانه شعرا در این زمینه است. شاعران برای بکار گیری مفهوم انتظار از دو روش بهره جسته اند روش مستقیم و روش غیر مستقیم در روش نخست شاعر مستقیما امام زمان را مورد خطاب قرار می دهد واز ایشان درخواست ظهور دارد و جامعه را از دجال پاک نماید این گونه اشعار بیشتر شعار گونه است واز الفاظی چون مهدی بیا گل نرگس منتقم منجی و.. بهره می برد اغلب شعر های انتظار ازاین دسته است در این روش شعر را به سه دسته میتوان تقسیم کرد: 1- اشعار شعارگونه 2- اشعار که بر وقایع تاریخی وروایات اسلامی اشاره دارد 3- اشعاری که با استفاده از ترکیبات بکر امام زمان را بنام شاعرانه میخواند روشدوم شاعر به صورت غیر مستقیم انتظار را مطرح میکند