عشق رخدادی معجزه گونه است که قلب و روح انسان ها را به یکدیگر می پیوندد، عاملی است که از طریق آن انسان ها احساساتشان را به همدیگر به هنرمندانه ترین وجه منتقل می نمایند. همانند اغلب شعرا ، ابراهیم ناجی و استاد محمد حسین بهجت تبریزی (شهریار) احساس عشق را در آثار گرانقدر خود با ظریف ترین بیانات استعاره ای بیان داشته اند. عشق همچنین دستمایه ی بیان حصول به حقیقت حق از طریق ارتقاء معنوی و کشف حقیقت بوده است. در پایان نامه حاضر تحت عنوان «بررسی تطبیقی عشق در آثار ابراهیم ناجی و استاد شهریار » مفاهیم عاشقانه ی این دو شاعر مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. این پایان نامه شامل یک مقدمه، سه فصل و نتیجه گیری به شرح ذیل است: فصل اول : شرح حال و بررسی دیدگاهها و آثار ابراهیم ناجی فصل دوم : شرح حال و بررسی دیدگاهها و آثار استاد شهریار فصل سوم: بررسی مقایسه ای در مضامین عاشقانه آن دو شاعر در بررسی آثار این دو شاعر از روش کتابخانه ای استفاده شده است . در خلال بررسی پایان نامه ها ، مقالات گوناگون و کتابهای موجود در دانشگاههای علوم انسانی قزوین و تهران آثار مشابهی یافت نشد. بنابراین تحقیق حاضر دارای نمونه مشابهی در زمینه مورد نظر نمی باشد ومی تواند کوششی منحصر به فرد تلقی گردد. این پایان نامه اگر چه شاید کاستیهایی را در بر داشته، ولی می تواند دستمایه ای برای مطالعات و پژوهش های گسترده و جامع تر قرار گیرد.