آسمان خراش ها و ساختمان های بلند مرتبه را قطعا می توان سمبل معماری و شهر سازی جدید دانست.بدون آسمان خراش ها و ساختمان های بلند مرتبه و بدون ابداعات تکنولوژیکی که آنها را ممکن می ساخت ، اغلب مفاهیم نوینی که در دهه های اول این قرن بوجود آمد، بی معنی خواهد بود.کشور ما نیز از ظهور این پدیده جدید بی بهره نماند و شرایط جامعه ،وجود محدودیت سطوح قابل ساخت وساز ،بالا رفتن قیمت زمین،افزایش تقاضا برای نقاط خاصی از شهر و نیز نوآوریهای فنی منجر به رشد سریع این پدیده درشهرها شد.احداث این ساختمان ها اگر مطابق با اصول علمی در زمینه های شهرسازی و معماری انجام نگیرد،آثار سوء بسیار و جبران ناپذیری بر جای خواهد گذاشت.لذا ضرورت طراحی و احداث آسمان خراش ها و ساختمان های بلند مرتبه با کیفیت مطلوب و منطبق با شرایط زمینه و بوم منطقه مورد نظر ،تحقیقات بسیار در جنبه های مختلف این پدیده را الزامی می سازد.طراحی معماری ساختمان های بلند مرتبه مسکونی از جمله موارد حائز اهمیت می باشد که خود متاثر از عوامل بسیاری است،لذا باید از دیدگاهای مختلف مد نظر قرار بگیرد.توجه به بافت و زمینه طراحی،ریشه های فرهنگی و رفتاری ساکنین از دیدگاه های بسیار مهم و قابل توجه در طراحی معماری این ساختمان هاست.در کشور ما طراحی این پدیده بیشتر از دیدگاه ضوابط و مقرارت بلند مرتبه سازی بطور عام در مباحثی نظیر سازه ،اطفاء حریق و....مطرح گردیده است.اما متاسفانه شناخت صحیحی از پدیده بلند مرتبه سازی در زمینه ریشهای فرهنگی و رفتاری ساکنین وجود ندارد. اهداف اولیه از انتخاب رساله،توجه به ریشه های فرهنگی و بومی منطقه ای در طراحی ساختمان های بلند مرتبه مسکونی و دستیابی و تدوین اصول و رهنمودهایی برای طراحی بومی این ساختمان هاست.لذا در فصل اول ابتدا به شناخت و منشاء شکل گیری پدیده بلند مرتبه سازی می پردازیم و سپس به بررسی تاثیر این پدیده در مقیاس3 شهری،همسایگی و مسکن پرداخته و سعی در تعریف و شناخت این مفاهیم در ساختمان های بلند مرتبه مسکونی داریم. در ادامه نیز با تعریف مفهوم بوم و بومی گرائی سعی می شود تا مدل جدیدی از بومی گرائی در طراحی را در قرن 21 را ارائه دهیم تا مطابق با این تعریف به تحلیل و شناخت ریشه های بومی و فرهنگی ساکنین در مقیاس های مختلف طراحی بپردازیم.پس از شناسایی این ریشه ها و الگوهای بومی سعی در طراحی ساختمان بلندمرتبه مسکونی منطبق با این الگوهای بومی داریم